Polineuropatia u chorych na toczeń rumieniowaty układowy

Analiza obrazu klinicznego polineuropatii w populacji 150 chorych na toczeń rumieniowaty układowy (TRU), wykazała dominację objawów polineuropatii czuciowej z objawami drętwienia, mrowienia i dolegliwościami bólowymi oraz łagodnym deficytem odruchów skokowych. Polineuropatia dotyczyła 15,3% chorych.

Manifestacja kliniczna objawów neurologicznych, w tym ze strony obwodowego układu nerwowego w TRU, jest bardzo zróżnicowana. Zalecana przez ACR (The American College of Rheumatology) klasyfikacja zespołów neuropsychiatrycznych obejmuje 19 zespołów chorobowych. Jedną z najczęstszych postaci zajęcia obwodowego układu nerwowego jest obwodowa polineuropatia, choć obraz kliniczny może również manifestować się pod postacią zespołu Guilliana-Barrego, mononeuropatii, neuropatii nerwów czaszkowych, pleksopatii i miastenii, jak również objawami neuropatii układu autonomicznego.
Analiza obrazu klinicznego polineuropatii w populacji 150 chorych na toczeń rumieniowaty układowy (TRU), wykazała dominację objawów polineuropatii czuciowej z objawami drętwienia, mrowienia i dolegliwościami bólowymi oraz łagodnym deficytem odruchów skokowych. Polineuropatia dotyczyła 15,3% chorych. Objawy nie wpływały znacząco na upośledzenie funkcji oraz jakość życia chorych. W badaniach przewodnictwa nerwowego wykazano cechy łagodnej aksonalnej neuropatii dotyczącej dystalnych odcinków kończyn dolnych. Poza starszym wiekiem wśród chorych na TRU z objawami polineuropatii, nie wykazano żadnych innych demograficznych, czy klinicznych różnic pomiędzy chorymi na TRU z i bez polineuropatii.
W terapii neuropatii stosowane są glikokortykoidy w średnich i wysokich dawkach, gabapentyna, czy trójcykliczne leki przeciwdepresyjne. W przypadkach neuropatii, u podłoża których leży proces zapalny naczyń (np. mononeuritis multiplex), stosuje się
glikokortykoidy w wysokich dawkach w skojarzeniu z cyklofosfamidem oraz plazmaferezy.