Półpasiec - kto najbardziej zagrożony chorobą?

Według danych u około 30% populacji mającej wcześniejszy kontakt z wirusem VZV (varicella zoster virus) wystąpi półpasiec, dla którego głównymi czynnikami ryzyka są starszy wiek i immunosupresja. Biorąc pod uwagę aktualne standardy leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów (rzs) oraz coraz szersze stosowanie leków biologicznych, chorzy ci potencjalnie znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka reaktywacji zakażenia VZV.

Odpowiedzią na rodzące się wątpliwości mogą być wyniki badania obserwacyjnego obejmującego imponującą populację blisko 29 tysięcy chorych na rzs, zgromadzonych w amerykańskim rejestrze Corrona. Wśród nich odnotowano 729 przypadków półpaśca (zapadalność 7,7/1000 pacjento-lat). W przypadku populacji ogólnej (dobranej pod względem wieku) częstość ta wynosi 5-6 na 1000 pacjento-lat. Czynnikami ryzyka reaktywacji zakażenia były wiek i terapia glikokortykosteroidami (GKS, odpowiadająca ≥7,5mg/d prednizonu). W przypadku ostatniego czynnika (GKS) częstość półpaśca wynosiła 13 na 1000 pacjento-lat. Związany z wiekiem wzrost ryzyka zachorowań na półpasiec, obserwowany również w populacji ogólnej, wynika prawdopodobnie ze spadku odpowiedzi immunologicznej typu komórkowego. Częstość występowania incydentu choroby wśród chorych stosujących aktualnie lub w przeszłości metotreksat (MTX) była podobna niezależnie od tego czy stosowano inhibitor TNF alfa, lek biologiczny o innym mechanizmie działania, czy inny syntetyczny lek modyfikujący przebieg choroby. Warto zaznaczyć, że jest to jedno z pierwszych badań oceniających ryzyko wystąpienia półpaśca w grupie chorych leczonych lekami biologicznymi o innym niż TNF alfa mechanizmie działania. Istnieją rozbieżności w literaturze, dotyczące ewentualnego wpływu inhibitorów TNF alfa na ryzyko wystąpienia Varicella zoster, co autorzy publikacji odnoszą m.in. do niehomogenności grup pacjentów dotyczącej na przykład stosowanych dawek GKS. Co interesujące nie obserwowano by obecność czynnika reumatoidalnego czy chorób współistniejących, a w szczególności aktywność choroby, wpływały na wzrost ryzyka reaktywacji zakażenia VZV.