Postępowanie w chorobie zwyrodnieniowej rąk z zajęciem DIP

Krótkotrwałe stosowanie unieruchomienia dystalnego stawu międzypaliczkowego może okazać się skuteczną i prostą metodą pozwalającą na redukcję bólu oraz zachowanie sprawności funkcjonalnej ręki. Choroba zwyrodnieniowa rąk (ChZR) dotyczy około 50-70% populacji po 55 roku życia.

Najczęstszą jej manifestacją jest zajęcie dystalnych stawów międzypaliczkowych (DIP), prowadzące do odchylenia względem osi stawu, przykurczów oraz uciążliwych dolegliwości bólowych upośledzających istotnie funkcję ręki. Istotnym problemem klinicznym jest leczenie ChZR z zajęciem DIP. Postępowanie farmakologiczne w postaci paracetamolu, doustnych lub miejscowo stosowanych NLPZ, czy kapsaicycny jest mało skuteczne. Niejednoznaczne jest stanowisko dotyczące podawania dostawowego glikokortykoidów. W ciężkich postaciach rozważyć można postępowanie operacyjne. W oparciu o wcześniejsze nie potwierdzone doniesienia, badacze angielscy pojęli się oceny przydatności nieinwazyjnego postępowania w ChZR z zajęciem DIP, w postaci unieruchomienia stawu. Prospektywnym, nie randomizowanym badaniem klinicznym objęto 26 chorych (w tym 23 kobiety) z rozpoznaniem ChZR wg kryteriów ACR. Ocenie poddano dwa wybrane stawy DIP : jeden poddany leczeniu i drugi będący kontrolą. Postępowanie terapeutyczne polegało na zakładaniu na czas wypoczynku nocnego termoplastycznej szyny na dystalny staw międzypaliczkowy, przez okres 3 miesięcy. Wyjściowo oraz po okresie 3 i 6 miesięcy dokonano oceny klinicznej i radiologicznej. Poziom bólu był istotnie mniejszy w stawie poddanym interwencji. Zastosowanie unieruchomienia korzystnie wpłynęło ponadto na zmniejszenie przykurczu w stawie międzypaliczkowym już po okresie 3 miesięcy. Obserwowano utrzymywanie się korzystnego efektu leczenia pomimo zaprzestania stosowania unieruchomienia. Leczenie było dobrze tolerowane i nie obserwowano niekorzystnego działania w postaci sztywności porannej stawów lub ograniczenia zakresu ruchu w stawie.