Przeciwciało dla antygenu Ku - znaczenie kliniczne
Autor: Alicja Kostecka
Data: 01.08.2019
Źródło: Anti-Ku syndrome with elevated CK and anti-Ku syndrome with anti-dsDNA are two distinct entities with different outcomes. Ann Rheum Dis. 2019 Aug;78(8):1101-1106
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
| Tagi: | antygen Ku |
Niezależnie od rozpoznania u chorych z obecnymi przeciwciałami anty-Ku można wyróżnić dwa odmienne obrazy przebiegu układowej choroby tkanki łącznej wyróżniając: „zespół anty-Ku ze zwiększonym CPK” oraz zespół „anty-Ku z anty-dsDNA”: Dla chorych z przeciwciałami anty-dsDNA typowe jest zajęcie nerek, natomiast u chorych ze zwiększonym CPK- choroba śródmiąższowa płuc.
Badania na oznaczenia autprzeciwciał należą do rutynowej diagnostyki chorób reumatycznych. Obecność przeciwciał zwłaszcza skierowanych przeciwko określonym antygenom pomaga w prowadzeniu diagnostyki wskazując na konkretną jednostkę chorobowa i/lub określony przebieg choroby. Przeciwciała przeciwko antygenowi Ku mogą występować w różnych rozpoznaniach, a ich znaczenie kliniczne nie jest jednoznaczne.
Grupa naukowców z Francji przeanalizowała wyniki badań przeciwciał wykonywanych w szpitalu University Hospital of Strasbourg w latach 1995-2018. Badanie serologiczne wykonywane były w ramach opieki na różnych oddziałach tej jednostki oraz w ramach opieki ambulatoryjnej. Łączenie zidentyfikowano 42 chorych z obecnymi przeciwciałami anty-Ku. W tej grupie postawiono 7 różnych rozpoznań przy czym najczęstszymi były zespół nakładania oraz niezróżnicowana choroba tkanki łącznej. Analizując wszystkie powyższe przypadki stwierdzono, iż u chorych z przeciwciałami Ku i dsDNA częste jest kłębuszkowe zapalenie nerek natomiast stwierdzenie przeciwciał anty-Ku i podwyższonej aktywności CPK (kinaza fosfokreatynowa) związane było z występowaniem choroby śródmiąższowej płuc. Mimo zwiększonej aktywności CPK około 1/3 chorych nie spełniała kryteriów rozpoznania zapalenia wielomięśniowego. Z kolei u chorych z CPK zwiększonym i przeciwciałami anty-Ku częste były objawy typowe dla twardziny układowej, ale tylko w dwóch przypadkach spełnione były kryteria ACR/EULAR dla tej choroby mimo wieloletniej obserwacji.
Niezależnie od rozpoznania u chorych z obecnymi przeciwciałami anty-Ku można wyróżnić dwa odmienne obrazy przebiegu układowej choroby tkanki łącznej wyróżniając: „zespół anty-Ku ze zwiększonym CPK” oraz zespół „anty-Ku z anty-dsDNA”: Dla chorych z przeciwciałami anty-dsDNA typowe jest zajęcie nerek, natomiast u chorych ze zwiększonym CPK- choroba śródmiąższowa płuc.
Biorąc pod uwagę niewielką częstość występowania przeciwciał anty-Ku, analiza danych grupy 48 chorych stanowi ważną obserwację, która w przyszłości może pomóc w ustaleniu postępowania diagnostycznego i terapeutycznego u poszczególnych pacjentów.
Grupa naukowców z Francji przeanalizowała wyniki badań przeciwciał wykonywanych w szpitalu University Hospital of Strasbourg w latach 1995-2018. Badanie serologiczne wykonywane były w ramach opieki na różnych oddziałach tej jednostki oraz w ramach opieki ambulatoryjnej. Łączenie zidentyfikowano 42 chorych z obecnymi przeciwciałami anty-Ku. W tej grupie postawiono 7 różnych rozpoznań przy czym najczęstszymi były zespół nakładania oraz niezróżnicowana choroba tkanki łącznej. Analizując wszystkie powyższe przypadki stwierdzono, iż u chorych z przeciwciałami Ku i dsDNA częste jest kłębuszkowe zapalenie nerek natomiast stwierdzenie przeciwciał anty-Ku i podwyższonej aktywności CPK (kinaza fosfokreatynowa) związane było z występowaniem choroby śródmiąższowej płuc. Mimo zwiększonej aktywności CPK około 1/3 chorych nie spełniała kryteriów rozpoznania zapalenia wielomięśniowego. Z kolei u chorych z CPK zwiększonym i przeciwciałami anty-Ku częste były objawy typowe dla twardziny układowej, ale tylko w dwóch przypadkach spełnione były kryteria ACR/EULAR dla tej choroby mimo wieloletniej obserwacji.
Niezależnie od rozpoznania u chorych z obecnymi przeciwciałami anty-Ku można wyróżnić dwa odmienne obrazy przebiegu układowej choroby tkanki łącznej wyróżniając: „zespół anty-Ku ze zwiększonym CPK” oraz zespół „anty-Ku z anty-dsDNA”: Dla chorych z przeciwciałami anty-dsDNA typowe jest zajęcie nerek, natomiast u chorych ze zwiększonym CPK- choroba śródmiąższowa płuc.
Biorąc pod uwagę niewielką częstość występowania przeciwciał anty-Ku, analiza danych grupy 48 chorych stanowi ważną obserwację, która w przyszłości może pomóc w ustaleniu postępowania diagnostycznego i terapeutycznego u poszczególnych pacjentów.
