Przydatność oznaczania przeciwciał przeciwko β2-GPI IgA w praktyce klinicznej

Oznaczanie przeciwciał przeciwko β2-glikoproteinie I (β2-GPI) w klasie IgA może być przydatne u chorych z podejrzeniem zespołu antyfosfolipidowego (APS) z uwagi na prezentowane objawy kliniczne, u których nie stwierdza się obecności rutynowo oznaczanych przeciwciał antyfosfolipidowych - aPL (antykoagulatu tocznia ((LA), przeciwciał przeciwko β2-GPI w klasie IgM i IgG lub przeciwciał antykardiolipinowych (aCL) w klasie IgM i IgG).

Oznaczanie przeciwciał przeciwko β2-glikoproteinie I (β2-GPI) w klasie IgA może być przydatne u chorych z podejrzeniem zespołu antyfosfolipidowego (APS) z uwagi na prezentowane objawy kliniczne, u których nie stwierdza się obecności rutynowo oznaczanych przeciwciał antyfosfolipidowych - aPL (antykoagulatu tocznia ((LA), przeciwciał przeciwko β2-GPI w klasie IgM i IgG lub przeciwciał antykardiolipinowych (aCL) w klasie IgM i IgG). Mimo, że oznaczanie przeciwciał przeciwko β2-GPI w klasie IgA nie znajduje się w obowiązujących kryteriach klasyfikacyjnych APS, wydaje się iż oznaczanie ich może być przydatne w praktyce klinicznej. Opublikowane dotąd wyniki badań wskazują na związek tych przeciwciał z klinicznymi objawami APS, także u chorych z toczniem rumieniowatym układowym (TRU) i towarzyszącym APS. Badania wskazują na możliwy silniejszy związek przeciwciał anty-β2-GPI IgA z zakrzepicą żył głębokich i udarem mózgu, niż tych przeciwciał w klasie IgM. Rola izolowanych przeciwciał przeciwko β2-GPI IgA nie jest do końca jasna, często współistnieją one z innymi przeciwciałami antyfosfolipidowymi o udowodnionym związku z powikłaniami zakrzepowymi. Murthy i wsp. na podstawie analizy blisko 5900 surowic (w tym pochodzących od chorych na TRU), w 198 wykazali obecność przeciwciał przeciwko β2-GPI IgA metodą ELISA. W ponad połowie przypadków omawiane immunoglobuliny wiązały domenę IV/V β2-GPI. Wśród nich 57 stanowiły przypadki izolowanej obecności przeciwciał przeciwko β2-GPI IgA, wśród których u 40/57 obserwowano objawy kliniczne APS. Izolowana obecność tych przeciwciał (przy braku innych aPL) związana była z większym ryzykiem zakrzepicy tętniczej, żylnej oraz ogólnie powikłań zakrzepowych. W przypadku ogólnego ryzyka zakrzepicy oraz zakrzepicy tętniczej zależność ta pozostawała znamienna także po uwzględnieniu innych czynników ryzyka powikłań zakrzepowych. Wyniki badań znalazły odbicie w propozycji 13th International Congress on Antiphospholipid Antibodies (2010), aby oznaczać miano przeciwciał przeciwko β2-GPI w klasie IgA u chorych z klinicznymi objawami TRU i/lub APS, szczególnie w przypadkach nieobecności innych aPL.