Redukcja masy mięśniowej - niekorzystny czynnik rokowniczy w RZS
Redaktor: Anna Soboń
Data: 08.10.2020
Źródło: Jian-Zi Lin, Yin Liu, Jian-Da Ma et al. Reduced skeletal muscle independently predicts 1-year aggravated joint destruction in patients with rheumatoid arthritis. Ther Adv Musculoskelet Dis. 2020; 12: 1759720X20946220.
Opracowała: Marta Madej
Opracowała: Marta Madej
Myopenia (niezależne od wieku zmniejszenie masy mięśniowej w następstwie choroby) stanowi istotny problem u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów (rzs). Dane wskazują, że myopenia znacznie częściej występuje u chorych na rzs, niż u odpowiadających im pod względem płci i wieku osób bez tego rozpoznania.
Wyniki najnowszych badań wskazują, że wyjściowe zmniejszenie masy mięśniowej stanowi niezależny czynnik progresji zmian radiologicznych w rocznej obserwacji u chorych na rzs (AOR (skorygowany iloraz szans) 2,5). Co więcej, u chorych będących wyjściowo w remisji (wg DAS28(OB) i DAS28(CRP)) ryzyko progresji zmian radiologicznych było jeszcze wyraźniejsze i było 18,5 – 42,9-krotnie większe niż u chorych bez myopenii. Obserwacje wykazały dynamiczne zmiany w zakresie masy mięśniowej u chorych w okresie 12 miesięcy obserwacji, ze wskazaniem na chorych z nowo nabytą myopenią, jako tych obciążonych największym ryzykiem progresji zmian radiologicznych w przebiegu rzs (5,4-krotnie większe ryzyko). Wnioski płynące z obserwacji wskazują na konieczność kompleksowego podejścia do terapii rzs, z uwzględnieniem aktywności ruchowej jako jednego z niezbędnych elementów leczenia.
Wyniki badania oparto o analizę populacji 315 chorych na rzs, którzy poddani byli 12 miesięcznej obserwacji. Spośród nich u 45,4% badanych stwierdzono cechy myopenii w chwili włączenia do badania. W subpopulacji tych chorych ryzyko progresji zmian radiologicznych ocenianych zmianą zmodyfikowanego wskaźnika Sharp/van der Heijde (ΔmTSS⩾0.5), było znacząco większe niż u chorych bez zmniejszonej masy mięśniowej (odpowiednio 43,4% vs 21,5%). Pacjentów, u których wyjściowo obserwowano myopenię, charakteryzował dłuższy czas trwania choroby, bardziej nasilone dolegliwości bólowe, większa niepełnosprawność (określona wskaźnikiem HAQ-DI) oraz bardziej nasilone zmiany radiologiczne. Oceny masy mięśniowej dokonywano metodą bioimpedancji elektrycznej (ang. bioelectric impedance analysis), wykorzystywanej do oceny składu ciała.
Wyniki badania oparto o analizę populacji 315 chorych na rzs, którzy poddani byli 12 miesięcznej obserwacji. Spośród nich u 45,4% badanych stwierdzono cechy myopenii w chwili włączenia do badania. W subpopulacji tych chorych ryzyko progresji zmian radiologicznych ocenianych zmianą zmodyfikowanego wskaźnika Sharp/van der Heijde (ΔmTSS⩾0.5), było znacząco większe niż u chorych bez zmniejszonej masy mięśniowej (odpowiednio 43,4% vs 21,5%). Pacjentów, u których wyjściowo obserwowano myopenię, charakteryzował dłuższy czas trwania choroby, bardziej nasilone dolegliwości bólowe, większa niepełnosprawność (określona wskaźnikiem HAQ-DI) oraz bardziej nasilone zmiany radiologiczne. Oceny masy mięśniowej dokonywano metodą bioimpedancji elektrycznej (ang. bioelectric impedance analysis), wykorzystywanej do oceny składu ciała.
