Reumatyczne konsekwencje stosowania inhibitorów ICIs
Autor: Alicja Kostecka
Data: 28.02.2018
Źródło: AK/Rheumatic disorders associated with immune checkpoint inhibitors in patients with cancer-clinical aspects and relationship with tumour response: a single-centre prospective cohort study. Ann Rheum Dis. 2018 Mar;77(3):393-398.
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Zastosowanie inhibitorów ICIs (immune checkpoint inhibitors) daje dobre efekty w leczeniu nowotworów (zwłaszcza rozsianych i nieoperacyjnych tj. czerniak, rak płuca i nerki). Wśród działań niepożądanych po zastosowaniu takiego leczenia wymienia się choroby autoimmunologiczne, w tym reumatyczne.
Aktualnie stosowane w onkologii inhibitory ICIs, to przeciwciała skierowane przeciwko receptorom CTLA4, PD-1, PD-L1. U osób zdrowych immunologiczne punkty kontrolne odpowiedzialne są za proces wytwarzania tolerancji wobec własnych genów gospodarza, tym samym blokują one autoimmunizację i niszczenie własnych tkanek. Komórki nowotworowe wykorzystują ten mechanizm ukrywając się w ten sposób przed odpowiedzią układu immunologicznego.
W ośrodku uniwersyteckim w Bordeaux w okresie od września 2015 do maja 2017 roku inhibitorami ICIs leczono 524 onkologicznych pacjentów. 35 z nich (co stanowiło 6.6%) zostało skierowanych do Poradni Reumatologicznej z powodu objawów ze strony układu mięśniowo-szkieletowego. U 20 chorych stwierdzono zapalenie stawów, u 15 zdiagnozowano choroby o podłożu niezapalnym. Wśród chorych z zapaleniem stawów najczęściej występowały objawy charakterystyczne dla polimialgii reumatycznej (11 osób). U 7 osób postawiono rozpoznanie reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS), a u 2 łuszczycowe zapalenie stawów (2 osoby). U jednego pacjenta z objawami RZS obecne były przeciwciała aCCP. W leczeniu stosowano glikokortykosteroidy (19 osób), u dwóch wdrożono metotreksat. U pacjentów z chorobami niezapalnymi zastosowano niesteroidowe leki przeciwzapalne, analgetyki i/lub fizjoterapię. Opisywane działanie niepożądane tylko u jednego pacjenta związane były z koniecznością odstawienia leku. Odnotowano lepszą odpowiedź onkologiczną u chorych objawami mięśniowo-szkieletowymi.
Pacjenci po leczeniu immunoonkologicznym z zastosowaniem inhibitorów ICIs mogą w przyszłości stać się wyzwaniem dla reumatologów w praktyce klinicznej. Dobra współpraca z onkologiem okaże się wiec bardzo pomocna.
W ośrodku uniwersyteckim w Bordeaux w okresie od września 2015 do maja 2017 roku inhibitorami ICIs leczono 524 onkologicznych pacjentów. 35 z nich (co stanowiło 6.6%) zostało skierowanych do Poradni Reumatologicznej z powodu objawów ze strony układu mięśniowo-szkieletowego. U 20 chorych stwierdzono zapalenie stawów, u 15 zdiagnozowano choroby o podłożu niezapalnym. Wśród chorych z zapaleniem stawów najczęściej występowały objawy charakterystyczne dla polimialgii reumatycznej (11 osób). U 7 osób postawiono rozpoznanie reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS), a u 2 łuszczycowe zapalenie stawów (2 osoby). U jednego pacjenta z objawami RZS obecne były przeciwciała aCCP. W leczeniu stosowano glikokortykosteroidy (19 osób), u dwóch wdrożono metotreksat. U pacjentów z chorobami niezapalnymi zastosowano niesteroidowe leki przeciwzapalne, analgetyki i/lub fizjoterapię. Opisywane działanie niepożądane tylko u jednego pacjenta związane były z koniecznością odstawienia leku. Odnotowano lepszą odpowiedź onkologiczną u chorych objawami mięśniowo-szkieletowymi.
Pacjenci po leczeniu immunoonkologicznym z zastosowaniem inhibitorów ICIs mogą w przyszłości stać się wyzwaniem dla reumatologów w praktyce klinicznej. Dobra współpraca z onkologiem okaże się wiec bardzo pomocna.
