Rilonacept w układowej postaci młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 20.10.2014
Źródło: Ilowite NT, Prather K, Lokhnygina Y et al. Randomized, double-blind, placebo-controlled trial of the efficacy and safety of rilonacept in the treatment of systemic juvenile idiopathic arthritis. Arthritis Rheumatol. 2014 Sep;66(9):2570-9. doi: 10.1002/art
Rilonacept jest fuzyjnym białkiem złożonym z ludzkiej zewnątrzkomórkowej domeny receptora interleukiny 1 (IL-1) oraz fragmentu Fc immunoglobuliny IgG1. Postać układowa młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (MIZS) jest trudna do leczenia z uwagi na małą skuteczność inhibitorów TNFalfa, czy metotrexatu.
Lekami, które znajdują zastosowanie w leczeniu tej choroby są inhibitory IL-1 (anakinra, kanakinumab) oraz tocilizumab. Czynnikami złego rokowania są: młody wiek w chwili wystąpienia, długi czas trwania choroby, długotrwała glukokortykoterapia (GKS), nadpłytkowość, wysoki poziom markerów stanu zapalnego. W badaniu mającym na celu ocenę skuteczności i bezpieczeństwa stosowania rilonaceptu u chorych na postać układową MIZS, wzięło udział 71 dzieci z aktywną postacią choroby, które zrandomizowano do dwóch ramion badania: ramię z rilonaceptem (dawka nasycająca 4,4mg/kg mc, następnie 2,2mg/kg mc co tydzień podskórnie) oraz ramię placebo (placebo podawane przez 4 tygodnie, następnie dawka nasycająca rilonaceptu, z leczeniem podtrzymującym). Czas trwania badania wynosił 24 tygodnie, a otwarta faza przedłużona badania - od 24 tygodnia do 21 miesiąca. Czas do uzyskania odpowiedzi na leczenie (odpowiedź ACR Pedi 30, brak gorączki, zmniejszenie dawki GKS) był krótszy w ramieniu stosującym lek (4 tyg. vs 8 tyg.). Częstość odpowiedzi ocenianej w 4. tygodniu była większa w ramieniu stosującym rilonacept, niż placebo (57% vs 27%). Do 12 tygodnia 77% (27/35) chorych otrzymujących rilonacept od początku badania oraz 59% (20/34) otrzymujących placebo (przez pierwsze 4 tygodnie) uzyskało złożony punkt końcowy. Najczęstszym poważnym działaniem niepożądanym było zaostrzenie MIZS, ponadto częściej niż w ramieniu z placebo, obserwowano wzrost wartości enzymów wątrobowych. Nie stwierdzono zwiększonej częstości infekcji w ramieniu stosującym rilonacept. Odnotowany jeden przypadek zespołu aktywacji makrofagów (MAS) związany był z infekcją wirusem Epstein-Barr.