Riociguat w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego związanego z chorobami tkanki łącznej
Autor: Alicja Kostecka
Data: 02.03.2017
Źródło: Riociguat for the treatment of pulmonary arterial hypertension associated with connective tissue disease: results from PATENT-1 and PATENT-2. Humbert M, Coghlan JG, Ghofrani HA, Grimminger F, He JG, Riemekasten G, Vizza CD, Boeckenhoff A, Meier C, de Oliv
Riocyguat jest skutecznym i bezpiecznym lekiem u chorych z tętniczym nadciśnieniem płucnym i chorobą tkanki łącznej.
Tętnicze nadciśnienie płucne jest rzadką chorobą obarczoną wysokim odsetkiem śmiertelności. Niekiedy do rozwinięcia TNP dochodzi w przebiegu układowej choroby tkanki łącznej (twardziny układowej, tocznia rumieniowatego układowego, mieszanej choroby tkanki łącznej, rzadziej innych) na skutek przebudowy naczyń płucnych. W leczeniu „celowanym” TNP znajdują zastosowanie inhibitory fosfodieterazy 5, blokery receptora endotelinowego, prostanoidy oraz riocyguat. Chorzy często wymagają skojarzonej terapii kilkoma lekami o różnym mechanizmie działania. W TNP związanym z chorobą tkanki łącznej (TNP-ChTŁ) rokowanie jest istotnie gorsze w porównaniu z chorymi z idiopatycznym TNP, może to wynikać z pewnych odrębności patomechanizmu choroby, a tym samym inna może być odpowiedź na poszczególne leki.
Riocyguat jest bezpośrednim stymulatorem cyklazy guanylowej, wykazuje działanie wazodilatacyjne, ale także przeciwkrzepliwe, antyproliferacyjne oraz przeciwzapalne, stąd zastosowanie tego leku w TNP-ChTŁ wydaje się zasadne. W randomizowanym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo PATENT-1 brało udział 443 pacjentów. Spośród nich u 111 chorych stwierdzano TNP-ChTŁ, w tym u 66 twardzinę układową.
Skuteczność leczenia riocyguatem oceniano na podstawie dystansu testu sześciominutowego marszu (6MWD – six minute walk distance), parametrów hemodynamicznych oraz klasy czynnościowej WHO. Po zakończeniu tego badania chorzy mieli możliwość uczestniczenia w badaniu otwartym PATENT-2, 94 chorych z TNP-ChTŁ stosowało lek, mediana czasu leczenia wyniosła 31±14 miesięcy.
W badaniu PATENT-1 lek badany riocyguat u chorych z TNP-ChTŁ przyczynił się do poprawy parametrów tj. 6MWD, klasa czynnościowa, PVR- naczyniowy opór płucny i indeks sercowy, aczkolwiek poprawa ta w grupie TNP-ChTŁ była mniejsza niż w całej grupie badanej, co było zgodne z wcześniejszymi obserwacjami leczenia TNP. Natomiast zaskoczeniem był fakt, iż w badaniu PATENT-2 po ponad 2 latach trwania próby klinicznej odsetek przeżyć była taki sam w idiopatycznym/rodzinnym TNP jak i w TNP-ChTŁ i wyniósł 93%. U chorych TNP-ChTŁ utrzymywała się poprawa parametrów 6MWD oraz klasa czynnościowa WHO. Lek był dobrze tolerowany, profil bezpieczeństwa w grupie TNP-ChTŁ był taki sam jak w całej grupie badanej.
Wyniki tych obserwacji wskazują, iż lek riocyguat jest skutecznym i bezpiecznym lekiem u chorych z tętniczym nadciśnieniem płucnym i chorobą tkanki łącznej. Dalszych badań wymaga analiza skuteczności różnych leków w TNP o odmiennej etiologii.
Riocyguat jest bezpośrednim stymulatorem cyklazy guanylowej, wykazuje działanie wazodilatacyjne, ale także przeciwkrzepliwe, antyproliferacyjne oraz przeciwzapalne, stąd zastosowanie tego leku w TNP-ChTŁ wydaje się zasadne. W randomizowanym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo PATENT-1 brało udział 443 pacjentów. Spośród nich u 111 chorych stwierdzano TNP-ChTŁ, w tym u 66 twardzinę układową.
Skuteczność leczenia riocyguatem oceniano na podstawie dystansu testu sześciominutowego marszu (6MWD – six minute walk distance), parametrów hemodynamicznych oraz klasy czynnościowej WHO. Po zakończeniu tego badania chorzy mieli możliwość uczestniczenia w badaniu otwartym PATENT-2, 94 chorych z TNP-ChTŁ stosowało lek, mediana czasu leczenia wyniosła 31±14 miesięcy.
W badaniu PATENT-1 lek badany riocyguat u chorych z TNP-ChTŁ przyczynił się do poprawy parametrów tj. 6MWD, klasa czynnościowa, PVR- naczyniowy opór płucny i indeks sercowy, aczkolwiek poprawa ta w grupie TNP-ChTŁ była mniejsza niż w całej grupie badanej, co było zgodne z wcześniejszymi obserwacjami leczenia TNP. Natomiast zaskoczeniem był fakt, iż w badaniu PATENT-2 po ponad 2 latach trwania próby klinicznej odsetek przeżyć była taki sam w idiopatycznym/rodzinnym TNP jak i w TNP-ChTŁ i wyniósł 93%. U chorych TNP-ChTŁ utrzymywała się poprawa parametrów 6MWD oraz klasa czynnościowa WHO. Lek był dobrze tolerowany, profil bezpieczeństwa w grupie TNP-ChTŁ był taki sam jak w całej grupie badanej.
Wyniki tych obserwacji wskazują, iż lek riocyguat jest skutecznym i bezpiecznym lekiem u chorych z tętniczym nadciśnieniem płucnym i chorobą tkanki łącznej. Dalszych badań wymaga analiza skuteczności różnych leków w TNP o odmiennej etiologii.
