Rokowania w toczniu rumieniowatym ukłdowym
Autor: Alicja Kostecka
Data: 29.11.2017
Źródło: AK/Survival in adults and children with systemic lupus erythematosus: a systematic review and Bayesian meta-analysis of studies from 1950 to 2016. Tektonidou MG, Lewandowski LB, Hu J, Dasgupta A, Ward MM. Ann Rheum Dis. 2017 Dec;76(12):2009-2016
Rokowania u chorych dzieci i dorosłych z toczniem rumieniowatym układowym (TRU) w okresie 1950-2016 na podstawie metaanalizy badań.
Przeglądu publikacji dokonała grupa badaczy z Grecji oraz Stanów Zjednoczonych. Celem przeprowadzonej analizy była ocena przeżycia 5, 10, 15-letniego wśród chorych z toczniem rumieniowatym układowym (TRU) zarówno w grupie dzieci jak i dorosłych w latach 1950-2016. Ponadto porównanie przeżycia w zależności od statusu ekonomicznego kraju zamieszkania oraz analiza przyczyn śmiertelności z uwzględnieniem zgonów związanych z SLE, infekcjami, incydentami sercowo-naczyniowymi, nowotworami.
W oparciu o dane pochodzące ze 125 publikacji obejmujących populację dorosłych i 51 – dzieci dokonano analizy statystycznej. Stwierdzono wzrost czasu przeżycia chorych z SLE w okresie do połowy lat 90-tych, co można wiązać z lepszymi metodami terapeutycznymi, dużym postępem ogólnej wiedzy medycznej w tym okresie, wcześniejszym rozpoznawaniem SLE (do czego przyczynił się rozwój badań diagnostycznych w tym oznaczanie przeciwciał ANA). Hipoteza ta poparta jest spostrzeżeniem, iż we wcześniejszych publikacjach mniejszy był odsetek chorych z TRU i zajęciem nerek oraz centralnym układem nerwowym. Od połowy lat 90-tych w dokonanej analizie odnotowano stabilizację odsetka przeżyć, co może odzwierciedlać ograniczenie efektywności dostępnych terapii w określonym odsetku przypadków. Wpływ zastosowania leków tj. mykofenolan mofetilu, czy rytuksymabu w tym okresie pozostaje niejasny.
W latach 2008-2016 przeżycie 5,10 i 15 letnie u chorych z TRU wyniosło odpowiednio 95%,89% i 82% w krajach o wysokich przychodach i było zbliżone do wyników uzyskanych w krajach o średnich lub niskich przychodach.
Od pierwszej dekady XXI wieku główną przyczyną zgonów u dorosłych z TRU były incydenty naczyniowe oraz infekcje, a coraz mniej zgonów jest spowodowanych TRU. Istotna różnicę wyników leczenia TRU zaobserwowano między dziećmi z krajów bogatych a dziećmi z krajów średnio zamożnych i biednych, gdzie przeżycia 5 i 10 letnie wyniosły odpowiednio 99% i 97% vs 85% i 79%. Różnice te mogą wynikać z trudności diagnostycznych i terapeutycznych na skutek braku dostępu do specjalistów. Wśród dzieci w krajach o średnich i małych przychodach największy odsetek zgonów był związany z TRU, natomiast w krajach o wysokich dochodach są to infekcje.
Wyciągając wnioski z przeprowadzonego badania, aby poprawić czas przeżycia u chorych z TRU należy wdrożyć profilaktykę infekcji (np. szczepienia) oraz przeanalizować możliwości i skuteczność leczenia różnych zakażeń u chorych z TRU.
W oparciu o dane pochodzące ze 125 publikacji obejmujących populację dorosłych i 51 – dzieci dokonano analizy statystycznej. Stwierdzono wzrost czasu przeżycia chorych z SLE w okresie do połowy lat 90-tych, co można wiązać z lepszymi metodami terapeutycznymi, dużym postępem ogólnej wiedzy medycznej w tym okresie, wcześniejszym rozpoznawaniem SLE (do czego przyczynił się rozwój badań diagnostycznych w tym oznaczanie przeciwciał ANA). Hipoteza ta poparta jest spostrzeżeniem, iż we wcześniejszych publikacjach mniejszy był odsetek chorych z TRU i zajęciem nerek oraz centralnym układem nerwowym. Od połowy lat 90-tych w dokonanej analizie odnotowano stabilizację odsetka przeżyć, co może odzwierciedlać ograniczenie efektywności dostępnych terapii w określonym odsetku przypadków. Wpływ zastosowania leków tj. mykofenolan mofetilu, czy rytuksymabu w tym okresie pozostaje niejasny.
W latach 2008-2016 przeżycie 5,10 i 15 letnie u chorych z TRU wyniosło odpowiednio 95%,89% i 82% w krajach o wysokich przychodach i było zbliżone do wyników uzyskanych w krajach o średnich lub niskich przychodach.
Od pierwszej dekady XXI wieku główną przyczyną zgonów u dorosłych z TRU były incydenty naczyniowe oraz infekcje, a coraz mniej zgonów jest spowodowanych TRU. Istotna różnicę wyników leczenia TRU zaobserwowano między dziećmi z krajów bogatych a dziećmi z krajów średnio zamożnych i biednych, gdzie przeżycia 5 i 10 letnie wyniosły odpowiednio 99% i 97% vs 85% i 79%. Różnice te mogą wynikać z trudności diagnostycznych i terapeutycznych na skutek braku dostępu do specjalistów. Wśród dzieci w krajach o średnich i małych przychodach największy odsetek zgonów był związany z TRU, natomiast w krajach o wysokich dochodach są to infekcje.
Wyciągając wnioski z przeprowadzonego badania, aby poprawić czas przeżycia u chorych z TRU należy wdrożyć profilaktykę infekcji (np. szczepienia) oraz przeanalizować możliwości i skuteczność leczenia różnych zakażeń u chorych z TRU.
