Rozlane krwawienie śródpęcherzykowe (DAH) w AAV

Jedną z głównych przyczyn rozlanego krwawienia śródpęcherzykowego - DAH (ang. diffuse alveolar hemorrhage) są zapalenia naczyń związane z obecnością przeciwciał ANCA. Leczenie tego powikłania polega na stosowaniu wysokich dawek glikokortykoidów w połączeniu z cyklofosfamidem. Od niedawna stosowanym lekiem jest również rituximab. Możliwą opcją terapeutyczną są ponadto zabiegi wymiany osocza (PE) - jednak znaczenie ich w leczeniu DAH w przebiegu AAV (ang. ANCA - associated vasculitis), nie zostało wystarczająco poparte danymi literaturowymi.

Amerykańscy badacze poddali analizie grupę chorych z DAH w przebiegu AAV, zwracając uwagę na czynniki ryzyka wystąpienia niewydolności oddechowej w tej populacji chorych oraz porównując skuteczność dostępnych metod leczenia. Wśród 879 chorych na AAV, stwierdzono 73 przypadki (8,3%), u których wystąpiło DAH (wszystkie potwierdzone bronchoskopią) . Wśród chorych z AAV i DAH - 60% stanowili pacjenci z ziarniniakowatością z zapaleniem naczyń (GPA), 40% chorzy na mikroskopowe zapalenie tętnic (MPA). Wśród objawów na pierwszy plan wysuwały się duszność, kaszel i krwioplucie. Czynnikami ryzyka wystąpienia niewydolności oddechowej w przebiegu DAH były: hypoksemia (współczynnik SpO2:FiO2 < 450 na wczesnym etapie choroby (co jest równoznaczne z SatO2 < 95%)), zwiększona liczba neutrofilów w popłuczynach oskrzelikowo-pęcherzykowych (BAL) oraz zwiększone stężenie CRP. Nie wykazano, aby typ zapalenia naczyń (GPA/MPA) czy rodzaj przeciwciał wpływały na przebieg kliniczny. Nie wykazano istotnej korzyści ze stosowania PE. Całkowitą remisję choroby (ocenianą po 6 miesiącach) uzyskano u większej liczby chorych leczonych rituximabem niż cyklofosfamidem (odpowiednio 89% vs 68%). Korzyści ze stosowania rituximabu ( w porównaniu zcyklofosfamidem) były również większe w przypadku pacjentów z niewydolnością oddechową wymagających wentylacji mechanicznej.