Różnicowanie łuszczycowego zapalenia stawów z chorobą zwyrodnieniową stawów
Autor: Alicja Kostecka
Data: 27.05.2019
Źródło: Serum-based soluble markers differentiate psoriatic arthritis from osteoarthritis. Ann Rheum Dis. 2019 Jun;78(6):796-801. doi: 10.1136/annrheumdis-2018-214737
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Łuszczycowe zapalenie stawów należy (ŁZS) do chorób autoimmunologicznych, gdzie przyczyną dolegliwości jest przewlekły stan zapalny układu mięśniowo-szkieletowego: stawów obwodowych i osiowych, przyczepów mięśni więzadeł i ścięgien. Konsekwencją tych zmian są trwale uszkodzenia i deformacje, przewlekłe dolegliwości bólowe związane z obniżeniem jakości życia.
Zajęcie stawów osiowych (będące przyczyną przewlekłego bólu krzyża), zmiany w stawach dużych kończyny dolnej (kolan, bioder) oraz stawach rąk (stawy międzypaliczkowe bliższe i dalsze)i stóp powoduje, że ŁZS należy różnicować z chorobą zwyrodnieniową stawów (ChZS), co w wielu przypadkach jest dużym wyzwaniem także dla doświadczonych reumatologów. Pomocne w ustaleniu diagnozy są badania obrazowe, ale i tu również można napotkać na trudności w interpretacji zmian wytwórczych: syndesmofity / osteofity oraz destrukcji stawów.
Grupa badaczy z Kanady przeprowadziła badania w poszukiwaniu cząsteczek rozpuszczalnych znajdujących się w surowicy krwi, których oznaczanie byłoby pomocne w rozpoznawaniu ŁZS. Pod uwagę brano markery metabolizmu chrząstki, zaburzeń metabolicznych oraz markery zapalne. W próbkach surowicy uzyskanej od 201 chorych z chorobą zwyrodnieniową, 77 chorych z ŁZS oraz 76 zdrowych osób grupy kontrolnej wykonano 15 różnych oznaczeń. Następnie na podstawie obliczeń statystycznych wykazano, iż poziomy markerów COMP (oligomeryczne białko macierzy chrząstki), NGF (czynnik wzrostu nerwów), rezystyna, MCP-1 (białko chemotaktyczne dla monocytów) są niezależnie związane z rozpoznaniem ŁZS w odniesieniu do chorych z ChZS.
Wykonanie 4 oznaczeń: COMP, rezystyna, MCP-1 oraz NGF może być pomocne w różnicowaniu ŁZS i ChZS, choć wyniki uzyskane w tym badaniu wymagają potwierdzenia w kolejnych liczniejszych grupach chorych. Poszukiwanie biomarkerów w surowicy krwi związanych z określoną jednostką choroby jest krokiem do terapii indywidualnie dostosowanej do określonego pacjenta i ukierunkowanej na określony patomechanizm choroby.
Grupa badaczy z Kanady przeprowadziła badania w poszukiwaniu cząsteczek rozpuszczalnych znajdujących się w surowicy krwi, których oznaczanie byłoby pomocne w rozpoznawaniu ŁZS. Pod uwagę brano markery metabolizmu chrząstki, zaburzeń metabolicznych oraz markery zapalne. W próbkach surowicy uzyskanej od 201 chorych z chorobą zwyrodnieniową, 77 chorych z ŁZS oraz 76 zdrowych osób grupy kontrolnej wykonano 15 różnych oznaczeń. Następnie na podstawie obliczeń statystycznych wykazano, iż poziomy markerów COMP (oligomeryczne białko macierzy chrząstki), NGF (czynnik wzrostu nerwów), rezystyna, MCP-1 (białko chemotaktyczne dla monocytów) są niezależnie związane z rozpoznaniem ŁZS w odniesieniu do chorych z ChZS.
Wykonanie 4 oznaczeń: COMP, rezystyna, MCP-1 oraz NGF może być pomocne w różnicowaniu ŁZS i ChZS, choć wyniki uzyskane w tym badaniu wymagają potwierdzenia w kolejnych liczniejszych grupach chorych. Poszukiwanie biomarkerów w surowicy krwi związanych z określoną jednostką choroby jest krokiem do terapii indywidualnie dostosowanej do określonego pacjenta i ukierunkowanej na określony patomechanizm choroby.
