Ryzyko śmiertelności wśród chorych z zespołem Sjögrena

W porównaniu z populacją ogólną pierwotny zespół Sjögrena nie jest związany z istotnie zwiększonym ryzykiem śmiertelności niezależnej od przyczyny. Wyodrębniono jednak grupę pacjentów, która obarczona jest zwiększonym ryzykiem zgonu.

W subpopulacji tej znajdują się chorzy z ciężkim przebiegiem choroby podstawowej, w starszym wieku w chwili ustalenia rozpoznania (RR-1,09), mężczyźni (RR-2,18), osoby z pozagruczołowymi objawami choroby (RR-1,77), powiększeniem ślinianek przyusznych (RR-1,81) oraz współistniejącym zapaleniem naczyń (RR-7,27).
Wśród markerów serologicznych zwiększonego ryzyka zgonu znaczenie mogą mieć – niskie stężenie składowych układu dopełniacza - C3, C4 (RR odpowiednio 2,14 i 3,08), obecność przeciwciał anty-SS-B (RR-1,45) i krioglobulinemia (RR-2,62) – stanowiące również czynnik ryzyka rozwoju chłoniaków.
Wśród głównych przyczyn śmiertelności znalazły się choroby sercowo-naczyniowe, guzy lite oraz chłoniaki, a także powikłania infekcyjne. Jak podkreślają autorzy omawianej analizy opublikowanej na łamach Rheumatology, wiodącymi przyczynami śmiertelności były choroby sercowo-naczyniowe, guzy lite i powikłania infekcyjne, a chłoniaki jako przyczyna zgonu znalazły się dopiero na kolejnym miejscu. Związek zespołu Sjögrena, z ryzykiem wystąpienia chłoniaków nieziarniczych został dobrze udokumentowany. Szacuje się, że ryzyko wystąpienia chłoniaków u tych chorych jest nawet 14-krotnie większe niż w populacji ogólnej, jednak związek z ryzykiem zgonu nie jest w pełni poznany.
Wyniki oparto o metaanalizę 10 badań obserwacyjnych, obejmującą w sumie grupę 7888 chorych na pierwotny zespół Sjögrena, spośród nich 91% stanowiły kobiety.