Sarilumab - nowe możliwości leczenia RZS

Na łamach Arthritis and Rheumatology, opublikowano wyniki wieloośrodkowego, randomizowanego, podwójnie zaślepionego, kontrolowanego placebo badania klinicznego III fazy - TARGET, oceniającego skuteczność i bezpieczeństwo sarilumabu w grupie pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS) o aktywności umiarkowanej do dużej, u których wystąpiła nieadekwatna odpowiedź lub nietolerancja inhibitora TNF alfa.

Sarilumab jest ludzkim, monoklonalnym przeciwciałem skierowanym przeciwko receptorowi dla interleukiny 6 (IL-6R). Lek stosowany był w skojarzeniu z syntetycznym lekiem modyfikującym przebieg choroby (metotreksat, leflunoimid, sulfasalazyna, hydroksychlorochina) i aplikowany w postaci iniekcji podskórnych podawanych w odstępach dwutygodniowych. Czas trwania badania obejmował 34 tygodnie, w tym 24 tygodnie leczenia i 6 tygodni okresu obserwacji. Pacjentów (n=546) losowo przydzielono do 3 ramion badania: (1) sarilumab 150mg s.c., (2) sarilumab 200mg s.c., (3) placebo. Punkty końcowe badania stanowiła ocena wskaźnika ACR20 w 24 tygodniu leczenia oraz zmiana wskaźnika HAQ DI (Kwestionariusz oceny stanu zdrowia) w 12 tygodniu. Odsetek chorych u których uzyskano odpowiedź ACR20 był wyższy wśród osób stosujących sarilumab (55,8% i 60,9% odpowiednio dla dawek 150mg i 200mg vs placebo - 33,7%). Również w przypadku zmiany wskaźnika HAQ DI w okresie 12 tygodni, była ona większa w grupie leczonych sarilumabem, w porównaniu do stosujących w monoterapii syntetyczny lek modyfikujący. Najczęściej raportowanym działaniem niepożądanym były powikłania infekcyjne (nie odnotowano przypadków gruźlicy, ani uogólnionych zakażeń oportunistycznych). Ciężkie działania niepożądane najczęściej obserwowano w ramieniu stosującym sarilumab, były wśród nich neutropenia, wzrost transaminaz oraz choroby sercowo-naczyniowe (3 przypadki: nieinfekcyjne zapalenie wsierdzia, zaburzenia rytmu serca, epizod zakrzepicy żylnej). Obniżenie liczby neutrofilów nie było związane ze zwiększonym ryzykiem powikłań infekcyjnych. Nie odnotowano przypadków perforacji przewodu pokarmowego, chorób demielinizacyjnych, czy zespołu toczniopodobnego.