Stosowanie NLPZ u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów
Autor: Alicja Kostecka
Data: 12.12.2019
Źródło: Lekarz POZ
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) należą do najczęściej stosowanych leków w praktyce klinicznej. Charakteryzują się wysoką skutecznością przeciwzapalną oraz przeciwbólową zarówno w bólu zapalnym, jak i niezapalnym. Wynika to z faktu, że większość z nich oprócz hamowania cyklooksygenazy ma inne własności, w tym ośrodkowe, które czynią z nich efektywne leki przeciwbólowe.
W chorobie zwyrodnieniowej stawów (osteoarthrosis – OA) NLPZ nie powinny być stosowane jako leki pierwszego wyboru, ponieważ ból podstawowy w tej chorobie nie ma charakteru zapalnego, natomiast doskonale sprawdzają się w zaostrzeniach, których jedną z najistotniejszych przyczyn jest zapalna stymulacja nocyceptorów. Niesteroidowe leki przeciwzapalne to grupa leków o różnorodnej budowie chemicznej, a także różnych wskazaniach. Mają one różne profile farmakokinetyczno-farmakodynamiczne, dlatego wybór leku z grupy NLPZ nie może być przypadkowy. Podstawowy mechanizm ich działania jest związany z hamowaniem prostanoidów prozapalnych poprzez inhibicję cyklooksygenaz.
Na łamach czasopisma „Alimentary Pharmacology and Therapeutics” ukazała się praca, której autorzy dokonali przeglądu piśmiennictwa i przeprowadzili metaanalizę w celu określenia skuteczności poszczególnych strategii zapobiegania gastroenterologicznym działaniom niepożądanym NLPZ. Autorzy poszukiwali badań z randomizacją dotyczących tego zagadnienia w bazach Medline, Embase i Cochrane Library. Ostatecznie w analizie uwzględniono 82 badania, które obejmowały 125 053 osoby. Wykazano, że stosowanie selektywnych inhibitorów cyklooksygenazy-2 (COX-2) w połączeniu z IPP stanowi najbezpieczniejszą strategię leczenia NLPZ. Nieco mniej bezpieczna jest terapia samym lekiem z grupy inhibitorów COX-2, która jednak przewyższa pod względem bezpieczeństwa stosowanie nieselektywnego inhibitora cyklooksygenazy, nawet w połączeniu z IPP. Wszystkie wymienione strategie (inhibitor COX-2 + IPP, tylko inhibitor COX-2 i nieselektywny inhibitor cyklooksygenazy + IPP) rzadziej powodują gastroenterologiczne działania niepożądane niż stosowanie nieselektywnego inhibitora cyklooksygenazy bez IPP.
Więcej: www.termedia.pl/Stosowanie-niesteroidowych-lekow-przeciwzapalnych-u-pacjentow-z-choroba-zwyrodnieniowa-stawow-a-ryzyko-dzialan-niepozadanych-ze-strony-przewodu-pokarmowego,98,38815,1,0.html
Na łamach czasopisma „Alimentary Pharmacology and Therapeutics” ukazała się praca, której autorzy dokonali przeglądu piśmiennictwa i przeprowadzili metaanalizę w celu określenia skuteczności poszczególnych strategii zapobiegania gastroenterologicznym działaniom niepożądanym NLPZ. Autorzy poszukiwali badań z randomizacją dotyczących tego zagadnienia w bazach Medline, Embase i Cochrane Library. Ostatecznie w analizie uwzględniono 82 badania, które obejmowały 125 053 osoby. Wykazano, że stosowanie selektywnych inhibitorów cyklooksygenazy-2 (COX-2) w połączeniu z IPP stanowi najbezpieczniejszą strategię leczenia NLPZ. Nieco mniej bezpieczna jest terapia samym lekiem z grupy inhibitorów COX-2, która jednak przewyższa pod względem bezpieczeństwa stosowanie nieselektywnego inhibitora cyklooksygenazy, nawet w połączeniu z IPP. Wszystkie wymienione strategie (inhibitor COX-2 + IPP, tylko inhibitor COX-2 i nieselektywny inhibitor cyklooksygenazy + IPP) rzadziej powodują gastroenterologiczne działania niepożądane niż stosowanie nieselektywnego inhibitora cyklooksygenazy bez IPP.
Więcej: www.termedia.pl/Stosowanie-niesteroidowych-lekow-przeciwzapalnych-u-pacjentow-z-choroba-zwyrodnieniowa-stawow-a-ryzyko-dzialan-niepozadanych-ze-strony-przewodu-pokarmowego,98,38815,1,0.html
