Stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych opóźnia progresję zmian radiologicznych wśród chorych z postacią osiową spondyloartropatii

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), jako leki pierwszego rzutu w leczeniu postaci osiowej spondyloartropatii, działają nie tylko objawowo łagodząc dolegliwości bólowe, ale również wpływają korzystnie na progresję zmian radiologicznych. Zjawisko to przynajmniej częściowo, tłumaczyć można zależnym od COX-2 zahamowaniem syntezy prostaglandyn, pobudzających kościotworzenie poprzez wpływ na osteoblasty.

Doniesienia potwierdzające ten efekt, obecne były w literaturze już wcześniej. W opublikowanej na łamach Annales of Rheumatic Diseases pracy, badacze niemieccy podjęli nowy problem wpływu NLPZ na postęp zmian radiologicznych w grupie chorych z wczesną postacią spondyloartropatii (tzw. non-radiographic SpA) – czyli tych, u których nie obserwuję się jeszcze typowych zmian w klasycznych radiogramach kości. Badaniem objęto populację ponad 160 chorych (88 chorych spełniających zmodyfikowane kryteria nowojorskie (AS) oraz 76 pacjentów bez zmian radiologicznych). Przeanalizowano radiogramy odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa (wg mSASSS) oraz stawów krzyżowo-biodrowych dwukrotnie w odstępie 2 lat. W tym samym okresie poddano ocenie dawkę oraz częstość stosowania NLPZ wyrażone wskaźnikiem wyliczonym wg ASAS, gdzie 0-brak stosowania NLPZ, a 100- stosowanie diklofenaku w dawce 150mg/d (lub ekwiwalentnej) przez cały okres obserwacji. W populacji AS stosującej NLPZ w większych dawkach (wskaźnik NLPZ≥50) obserwowano mniejszą progresję zmian radiologicznych, szczególnie w grupie chorych, u których wyjściowo stwierdzano obecność syndesmofitów oraz mających wysokie wartości białka CRP. Wśród badanych z wczesną postacią spondyloartropatii (tj. bez zmian radiologicznych) nie zaobserwowano istotnego wpływu NLPZ na progresję obrazu radiologicznego, co można wiązać z niskim stopniem procesu kościotworzenia w kręgosłupie na tym etapie choroby.