Wpływ RTX na stężenia immunoglobulin w toczniu układowym
Autor: Alicja Kostecka
Data: 29.06.2017
Źródło: AK/ Pragmatic Treatment of Patients With Systemic Lupus Erythematosus With Rituximab: Long-Term Effects on Serum Immunoglobulins. Arthritis Care Res (Hoboken). 2017 Jun;69(6):857-866. doi: 10.1002/acr.22993.
Rituximab (RTX) stosowany jest w toczniu rumieniowatym układowym (TRU) off-label. Ważnym powikłaniem związanym ze stosowaniem RTX jest hypogammaglobulinemia, w większości przypadków niewymagająca jednak dodatkowych interwencji.W pewnych przypadkach przewlekła hypogammaglobulinemia i wtórne do jej przebiegu powikłania infekcyjne, mogą wymagać dożylnego podawania immunoglobulin.
Angielscy badacze przeanalizowali potencjalne czynniki ryzyka hypogammaglobulinemii związanej ze stosowaniem RTX u chorych na TRU. W analizie uwzględniono wpływ takich zmiennych jak między innymi wyjściowe stężenia immunoglobulin oraz stosowane równocześnie lub sekwencyjnie leczenie immunosupresyjne.
Badaniem obserwacyjnym objęto 57 chorych na TRU (spełniających kryteria klasyfikacyjne ACR) leczonych RTX. Wskazaniem do włączenia RTX był przewlekle utrzymujący się aktywny TRU, pomimo stosowania tradycyjnego leczenia immunosupresyjnego, obejmującego hydroxychlorochinę oraz co najmniej dwa leki immunosupresyjne (azatioprynę, metotrexat, mykofenolan mofetylu i cyklofosfamid). RTX podawano według schematu - 2 dawki po 1 g, w połączeniu z cyklofosfamidem podanym dożylnie w jednym wlewie po 750mg.
U 21% badanych w końcowym punkcie obserwacji (12-144 miesiąc) stwierdzono utrzymującą się hypogammaglobulinemię IgM, u 5% chorych dotyczyło to klasy IgG. Wykazano, że niskie wyjściowo stężenie IgM (<0,8g/l), stanowiło czynnik predykcyjny hypogammaglobulinemii w klasie IgM po zastosowaniu RTX. Podobnie zastosowanie mykofenolanu mofelylu po uprzednim leczeniu RTX związane było z niskimi stężeniami IgM w surowicy (iloraz szans (OR, odds ratio) - 6,8, w porównaniu do innych leków immunosupresyjnych). Rzadko obserwowano hypogammaglobulinemię w klasie IgG. U większości badanych, którzy mieli wyjściowo wysokie stężenia IgG, po leczeniu RTX uległy one normalizacji. Nie wykazano aby dawka kumulacyjna RTX miała istotny wpływ na ryzyko niskiego IgM. W 12 miesiącu po podaniu RTX, u 7 spośród 30 badanych, u których miana p/ciał p/dsDNA wynosiły ≤1000IU/ml, nastąpiła serokonwersja. Wśród pacjentów z wyjściowo bardzo wysokimi mianami p/ciał obniżenie miana dsDNA było niewielkie.
Profil bezpieczeństwa RTX w analizowanej populacji był korzystny. Reakcje poinfuzyjne/nadwrażliwości miały przebieg łagodny do umiarkowanego.
Badaniem obserwacyjnym objęto 57 chorych na TRU (spełniających kryteria klasyfikacyjne ACR) leczonych RTX. Wskazaniem do włączenia RTX był przewlekle utrzymujący się aktywny TRU, pomimo stosowania tradycyjnego leczenia immunosupresyjnego, obejmującego hydroxychlorochinę oraz co najmniej dwa leki immunosupresyjne (azatioprynę, metotrexat, mykofenolan mofetylu i cyklofosfamid). RTX podawano według schematu - 2 dawki po 1 g, w połączeniu z cyklofosfamidem podanym dożylnie w jednym wlewie po 750mg.
U 21% badanych w końcowym punkcie obserwacji (12-144 miesiąc) stwierdzono utrzymującą się hypogammaglobulinemię IgM, u 5% chorych dotyczyło to klasy IgG. Wykazano, że niskie wyjściowo stężenie IgM (<0,8g/l), stanowiło czynnik predykcyjny hypogammaglobulinemii w klasie IgM po zastosowaniu RTX. Podobnie zastosowanie mykofenolanu mofelylu po uprzednim leczeniu RTX związane było z niskimi stężeniami IgM w surowicy (iloraz szans (OR, odds ratio) - 6,8, w porównaniu do innych leków immunosupresyjnych). Rzadko obserwowano hypogammaglobulinemię w klasie IgG. U większości badanych, którzy mieli wyjściowo wysokie stężenia IgG, po leczeniu RTX uległy one normalizacji. Nie wykazano aby dawka kumulacyjna RTX miała istotny wpływ na ryzyko niskiego IgM. W 12 miesiącu po podaniu RTX, u 7 spośród 30 badanych, u których miana p/ciał p/dsDNA wynosiły ≤1000IU/ml, nastąpiła serokonwersja. Wśród pacjentów z wyjściowo bardzo wysokimi mianami p/ciał obniżenie miana dsDNA było niewielkie.
Profil bezpieczeństwa RTX w analizowanej populacji był korzystny. Reakcje poinfuzyjne/nadwrażliwości miały przebieg łagodny do umiarkowanego.
