Wpływ czasu trwania choroby i poprzednio stosowanych leków na efektywność leczenia RZS
Autor: Alicja Kostecka
Data: 28.11.2019
Źródło: Effect of disease duration and prior disease-modifying antirheumatic drug use on treatment outcomes in patients with rheumatoid arthritis. Ann Rheum Dis. 2019 Dec;78(12):1609-1615
Priorytetem w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) jest szybkie rozpoznanie choroby i wdrożenie terapii zgodnie ze schematem aktualnie opracowanym przez ekspertów. Czas od wystąpienia pierwszych objawów choroby do chwili wdrożenia terapii powinien być jak najkrótszy. Opóźnienie leczenia związane jest z gorszymi wynikami terapii, zwiększoną aktywnością choroby, progresją zmian radiologicznych, ograniczeniem sprawności i gorszym rokowaniem.
Jak wynika z analizy danych badań klinicznych z zastosowaniem leków biologicznych należących do grupy inhibitorów TNFalfa (iTNF) chorzy, u których stwierdzono niepowodzenie po innych lekach (iTNF) rzadziej wykazywali poprawę po leku badanym. Zastanawiano się, czy czas trwania choroby czy też ilość nieskutecznych terapii lekami modyfikującym przebieg choroby (LMPCh) ma wpływ na efektywność leczenia.
Na podstawie danych z badania klinicznego wyłoniono 207 chorych z RZS dotychczas nie stosujących leków biologicznych (średni czas trwania choroby 11 lat), którzy otrzymali w leczeniu adalimumabem w dawce 40mg co 2 tygodnie w połączeniu z metotreksatem. Oceny skuteczności leczenia dokonano w 24 tygodniu terapii. Chorzy leczeni 0-1 LMPCh, w stosunku do grupy chorych z >2LMPCh uzyskali lepsze wyniki leczenia mierzone na podstawie skali aktywności DAS 28 oraz w kwestionariuszu sprawności (HAQ). Chorzy z RZS trwającym <1 roku uzyskali w 24 tygodniu niższy wynik HAQ w porównaniu z chorymi z RZS >10lat, natomiast wyniki aktywności choroby były zróżnicowane w obu tych grupach. Stosowanie >2 LMPCH oraz czas trwania choroby >10 lat było związane z niższym odsetkiem poprawy w skali ACR 20%, ACR50% i ACR70%.
Przeprowadzona analiza statystyczna wskazuje, iż dłuższy czas trwania choroby oraz duża liczba stosowanych leków modyfikujących przebieg choroby wpływają negatywnie na skuteczność leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów. Liczba stosowanych leków modyfikujących przebieg choroby jest niezależnym czynnikiem gorszej odpowiedzi na leczenie. Wnioski płynące z tej publikacji stanowią poparcie aktualnych rekomendacji leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów i szybkiego wdrażania leczenia biologicznego w przypadku nieskuteczności metotreksatu w monoterapii.
Na podstawie danych z badania klinicznego wyłoniono 207 chorych z RZS dotychczas nie stosujących leków biologicznych (średni czas trwania choroby 11 lat), którzy otrzymali w leczeniu adalimumabem w dawce 40mg co 2 tygodnie w połączeniu z metotreksatem. Oceny skuteczności leczenia dokonano w 24 tygodniu terapii. Chorzy leczeni 0-1 LMPCh, w stosunku do grupy chorych z >2LMPCh uzyskali lepsze wyniki leczenia mierzone na podstawie skali aktywności DAS 28 oraz w kwestionariuszu sprawności (HAQ). Chorzy z RZS trwającym <1 roku uzyskali w 24 tygodniu niższy wynik HAQ w porównaniu z chorymi z RZS >10lat, natomiast wyniki aktywności choroby były zróżnicowane w obu tych grupach. Stosowanie >2 LMPCH oraz czas trwania choroby >10 lat było związane z niższym odsetkiem poprawy w skali ACR 20%, ACR50% i ACR70%.
Przeprowadzona analiza statystyczna wskazuje, iż dłuższy czas trwania choroby oraz duża liczba stosowanych leków modyfikujących przebieg choroby wpływają negatywnie na skuteczność leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów. Liczba stosowanych leków modyfikujących przebieg choroby jest niezależnym czynnikiem gorszej odpowiedzi na leczenie. Wnioski płynące z tej publikacji stanowią poparcie aktualnych rekomendacji leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów i szybkiego wdrażania leczenia biologicznego w przypadku nieskuteczności metotreksatu w monoterapii.
