Wpływ stosowania inhibitorów TNF alfa na insulinooporność

W populacji chorych na reumatoidalne zapalenie stawów (rzs) odnotowuje się większą częstość występowania insulinooporności (IR). Wyniki obserwacji wskazują na związek insulinooporności z aktywnością zapalną rzs i jej zmniejszenie pod wpływem stosowania leczenia przeciwzapalnego.

Badanie van den Oever i wsp. wykazało większą insulinooporność oraz aktywność komórek beta trzustki u chorych z aktywną postacią rzs (DAS28 4.34±1.35), w porównaniu do osób z chorobą zwyrodnieniową stawów dobranych pod względem płci i wieku. Sześciomiesięczne leczenie inhibitorem TNF alfa chorych na rzs (abalimumab w dawce 40mg co 2 tygodnie s.c.) istotnie poprawiło funkcję komórek beta trzustki, w mniejszym stopniu natomiast wpłynęło na zmniejszenie insulinooporności. Efekt korzystnego wpływu leczenia blokerem TNF alfa był najbardziej widoczny w grupie pacjentów z wysokimi wartościami wykładników stanu zapalnego (OB, CRP) i był niezależny od zmiany składu ciała (ang. body composition). Nie wykazano związku pomiędzy insulinoopornością oraz aktywnością komórek beta, a składem ciała. Oceny funkcji komórek beta w zakresie wydzielania insuliny, dokonywano za pomocą wskaźnika HOMA2-%B, a insulinoporności wskaźnikiem HOMA2-IR. W badaniu wzięło udział 36 chorych na rzs (średni czas trwania choroby wynosił 4 lata [1-14]) oraz 33 chorych na chorobę zwyrodnieniową stawów.

Wyniki badań potwierdzają związek insulinooporności i zwiększonej aktywności komórek beta trzustki z aktywnością zapalną rzs. Zastosowanie w terapii inhibitora TNF alfa może korzystnie wpłynąć na zmniejszenie insulinooporności i aktywności komórek beta, szczególnie wśród chorych z wyjściowo aktywną postacią choroby.

Opracowanie: dr Marta Madej