Zaburzenia depresyjne i lękowe w chorobach zapalnych
Autor: Alicja Kostecka
Data: 06.05.2019
Źródło: Common mental disorders within chronic inflammatory disorders: a primary care database prospective investigation. Ann Rheum Dis. 2019 May;78(5):688-695
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Z codziennej praktyki lekarzy wynika przekonanie o związku między przewlekłymi chorobami zapalnymi a występowaniem zaburzeń depresyjnych oraz lękowych. Dane z przeprowadzanych badań naukowych sugerują wpływ cytokin prozapalnych oraz białek ostrej fazy na przekazywanie sygnałów między neuronami oraz działanie układu neuroendokrynnego.
Niestety niewiele jest obiektywnych danych odnośnie częstości współwystępowania zaburzeń emocjonalnych i chorób zapalnych jak również patomechanizmu tego zjawiska.
Badanie prospektywne przeprowadziła grupa naukowców z Wielkiej Brytanii. Przeanalizowano dane 538707 pacjentów Podstawowej Opieki Zdrowotnej w okresie 01.01.2001 do 31.12.2016 roku wyróżniając chorych z rozpoznaniem choroby zapalnej tj. łuszczyca, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy, zesztywniające zapalenie stawów, zapalenie naczyń. Następnie badano częstość wystąpienia zachorowania na depresję oraz zaburzenia lękowe względem odpowiednio dobranej (wiek, płeć, ośrodek) grupy kontrolnej osób bez choroby zapalnej.
Częstość występowania depresji i zaburzeń lękowych w grupie osób z chorobami zapalnymi była o 16% wyższa niż w grupie kontrolnej. Zachorowalność na zaburzenia depresyjne i lękowe była różna w zależności od rozpoznania, dla łuszczycy wyniosła 14/1000 osobolat , dla zapalenia naczyń 9/1000 osobolat. Autorzy badania zwrócili uwagę na różnicę w występowaniu zaburzeń psychicznych w zależności od wieku zachorowania na chorobę zapalną. Współczynnik ryzyka dla depresji u chorych z rozpoznaniem choroby zapalnej postawionym poniżej 40 roku życia wyniósł HR 1.9, natomiast u osób z późnym początkiem choroby >60 roku życia uzyskano wartość HR 0.93.
Różnice zapadalności na zaburzenia depresyjne w poszczególnych jednostkach chorobowych jak i grupach wiekowych mogą wynikać z odmiennych patomechanizmów co zachęca do dalszych badań naukowych i poszerzenia wiedzy o wzajemnych powiązaniach między układem immunologicznym i neuroendokrynnym. Jednocześnie z praktycznego punktu widzenia organizacji opieki zdrowotnej uzyskane dane wskazują grupę docelową dla określonych działań ukierunkowanych na diagnostykę i prewencję zaburzeń psychicznych u chorych z przewlekłymi chorobami zapalnymi.
Badanie prospektywne przeprowadziła grupa naukowców z Wielkiej Brytanii. Przeanalizowano dane 538707 pacjentów Podstawowej Opieki Zdrowotnej w okresie 01.01.2001 do 31.12.2016 roku wyróżniając chorych z rozpoznaniem choroby zapalnej tj. łuszczyca, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy, zesztywniające zapalenie stawów, zapalenie naczyń. Następnie badano częstość wystąpienia zachorowania na depresję oraz zaburzenia lękowe względem odpowiednio dobranej (wiek, płeć, ośrodek) grupy kontrolnej osób bez choroby zapalnej.
Częstość występowania depresji i zaburzeń lękowych w grupie osób z chorobami zapalnymi była o 16% wyższa niż w grupie kontrolnej. Zachorowalność na zaburzenia depresyjne i lękowe była różna w zależności od rozpoznania, dla łuszczycy wyniosła 14/1000 osobolat , dla zapalenia naczyń 9/1000 osobolat. Autorzy badania zwrócili uwagę na różnicę w występowaniu zaburzeń psychicznych w zależności od wieku zachorowania na chorobę zapalną. Współczynnik ryzyka dla depresji u chorych z rozpoznaniem choroby zapalnej postawionym poniżej 40 roku życia wyniósł HR 1.9, natomiast u osób z późnym początkiem choroby >60 roku życia uzyskano wartość HR 0.93.
Różnice zapadalności na zaburzenia depresyjne w poszczególnych jednostkach chorobowych jak i grupach wiekowych mogą wynikać z odmiennych patomechanizmów co zachęca do dalszych badań naukowych i poszerzenia wiedzy o wzajemnych powiązaniach między układem immunologicznym i neuroendokrynnym. Jednocześnie z praktycznego punktu widzenia organizacji opieki zdrowotnej uzyskane dane wskazują grupę docelową dla określonych działań ukierunkowanych na diagnostykę i prewencję zaburzeń psychicznych u chorych z przewlekłymi chorobami zapalnymi.
