Zastosowanie antydepresantów w leczeniu bólu pleców oraz choroby zwyrodnieniowej stawów: wyniki metaanalizy

Na łamach British Medical Journal ukazał się przegląd systematyczny z metaanalizą dotyczący zastosowania antydepresantów w leczeniu bólu pleców lub bólu związanego z chorobą zwyrodnieniową stawów.

Badacze określili skuteczność antydepresantów w łagodzeniu bólu opierając się na zmianach w nasileniu bólu w skali od 0 do 100, gdzie wyższy wynik oznaczał większe nasilenie bólu. W sumie zidentyfikowano 33 randomizowane badania kliniczne obejmujące 5318 uczestników.

Inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI) zmniejszały nasilenie bólu pleców w 3-13 tygodniu ich stosowania ze średnią różnicą -5,3 punkta (umiarkowana pewność dowodów). Podobnie SNRI zmniejszały dysfunkcję związaną z bólem pleców w 3-13 tygodniu ich stosowania o 3,6 punkta oraz dysfunkcję z powodu choroby zwyrodnieniowej stawów w ciągu 2 tygodni od ich stosowania o 5,1 punkta. W obu przypadkach występowała umiarkowana pewność dowodów. W pozostałych przypadkach pewność dowodów była niska lub bardzo niska. Największą efektywność SNRI wykazywały w zmniejszaniu nasilenia rwy kulszowej w ciągu 2 tygodni (-18,6 punkta) oraz trójcykliczne leki przeciwdepresyjne wpłynęły na zmniejszanie nasilenia rwy kulszowej w ciągu 3 do 13 tygodni ich stosowania (-16,0 punktów) oraz w ciągu 3 do 12 miesięcy ich stosowania (-27,0).

Dowody o umiarkowanej pewności wskazują, że SNRI mogą zmniejszyć nasilenie bólu i dysfunkcję w bólu pleców oraz w chorobie zwyrodnieniowej stawów. Jednak w badaniu efekty były niewielkie i mogą nie mieć znaczenia klinicznego. W pozostałych przypadkach pewność dowodów na skuteczność antydepresantów była niska lub bardzo niska.