Zespół metaboliczny wśród kobiet z SLE – częsty problem?

Nie przeprowadzono dotychczas badań oceniających jakie czynniki wiążą się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zespołu metabolicznego wśród chorych z toczniem rumieniowatym układowym. Luciana F. Muniz i wsp. zaprojektowali badanie mające na celu określenie częstości występowania zespołu metabolicznego wśród młodych kobiet w wieku przedmenopauzalnym chorujących na SLE oraz czynników modyfikujących przebieg zespołu metabolicznego u tych chorych. Wyniki badania opublikowano na łamach czasopisma Arthritis Care & Research.

Badaniem objęto 103 pacjentki w wieku przedmenopauzalnym chorujące na SLE oraz 35 kobiet w wieku przedmenopauzalnym wolnych od tego schorzenia (grupa kontrolna). Wykazano, iż zespół metaboliczny znamiennie częściej występował u chorych z SLE w porównaniu z osobami tworzącymi grupę kontrolną (22.3% vs 5.7%; P = 0.03).

Wykazano, iż wśród pacjentek z zespołem metabolicznym towarzyszącym SLE w porównaniu z pacjentkami z SLE, u których nie rozpoznano zespołu metabolicznego znamiennie częściej w przeszłości (73.9% vs 51.2%; P = 0.05) lub obecnie (34.8% vs 10.0%; P = 0.008) stwierdzano chorobę nerek. Chore te stosowały również znamiennie wyższe dobowe dawki prednizonu (mediana [przedział] 20 [0–60] vs 5 [0–60] mg/dl; P = 0.018).
Wśród chorych z zespołem metabolicznym towarzyszącym SLE znamiennie rzadziej stosowano chlorochinę (65.2% vs 90.0%; P = 0.008).

W przeprowadzonej analizie statystycznej wykazano ponadto, iż jedynie aktualne stosowanie chlorochiny (PR 0.29, 95% CI 0.13–0.64) oraz stosowana dawka prednizonu (PR 1.02, 95% CI 1.01–1.04) korelują z występowaniem u chorych z SLE zespołu metabolicznego.

Reasumując, autorzy badania wykazali, iż u kobiet z SLE w wieku przedmenopauzalnym często występują cechy zespołu metabolicznego. Cechy zespołu metabolicznego znamiennie rzadziej stwierdzano wśród chorych, u których stosowano chlorochinę.