123RF
Znaczenie występowania przeciwciał przeciwjądrowych u chorych z rozpoznaniem AAV
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 14.04.2021
Źródło: Xiaohong Zhao, Qiong Wen, Yagui Qiu, Fengxian Huang. Clinical and pathological characteristics of ANA/anti dsDNA positive patients with antineutrophil cytoplasmic autoantibody associated vasculitis. Rheumatology International (2021) 41:455–462.
Badacze z Chin podjęli się analizy epidemiologii i znaczenia występowania przeciwciał przeciwjądrowych (ANA) oraz przeciwciał skierowanych przeciwko dwuniciowemu DNA (anty-dsDNA) w populacji pacjentów z zapaleniem naczyń z przeciwciałami ANCA (AAV).
Z dotychczasowych danych wiadomo, że obecność ANA u chorych na AAV nie należy do rzadkości, brakowało natomiast danych dotyczących częstości występowania przeciwciał anty-dsDNA. Spośród 218 analizowanych przypadków (wśród nich tylko 4,8% badanych było ANCA-), u połowy stwierdzono obecność ANA, u blisko 20% obecność tylko przeciwciał anty-dsDNA, a u kolejnych niemal 20% obecność obu rodzajów przeciwciał jednocześnie. 83,5% spośród analizowanej grupy chorych prezentowało objawy zajęcia nerek, rzadziej natomiast, w porównaniu do wcześniejszych danych epidemiologicznych, obserwowano zajęcie górnych dróg oddechowych i oka.
Jak wykazała analiza obrazu klinicznego, występowanie ANA lub przeciwciał anty-dsDNA ma znaczenie dla przebiegu klinicznego zapalenia naczyń. Wykazano, że chorzy z AAV z obecnością ANA prezentują cięższe objawy zajęcia nerek, a w obrazie histopatologicznym zmiany mają charakter bardziej przewlekły. U chorych tych częściej obserwowano nadciśnienie tętnicze, mieli oni gorsze parametry funkcji nerek, bardziej nasilony białkomocz oraz częściej rozwijała się u nich schyłkowa niewydolność nerek.
Częściej w tej populacji chorych wykonywano również biopsję nerek. W analizowanej populacji wykonano ją u 108 spośród 218 pacjentów (w przypadku 93 chorych uzyskano pełny obraz histopatologiczny). U 76% spośród nich stwierdzono zmiany o charakterze pauci-immune necrotizing/crescentic glomerulonephritis, a u blisko 12% zmiany typu proliferative sclerotic nephritis/sclerotic nephritis.
Wyniki badania wskazują na rolę przeciwciał ANA i anty-dsDNA w patogenezie uszkodzenia nerek. Z drugiej strony zwracają uwagę na znaczenie biopsji nerek i oceny histopatologicznej zmian nerkowych dla różnicowania AAV i tocznia układowego w przypadkach klinicznych występowania typowych dla tocznia układowego zaburzeń immunologicznych u chorych z obrazem klinicznym zapalenia małych naczyń.
Jak wykazała analiza obrazu klinicznego, występowanie ANA lub przeciwciał anty-dsDNA ma znaczenie dla przebiegu klinicznego zapalenia naczyń. Wykazano, że chorzy z AAV z obecnością ANA prezentują cięższe objawy zajęcia nerek, a w obrazie histopatologicznym zmiany mają charakter bardziej przewlekły. U chorych tych częściej obserwowano nadciśnienie tętnicze, mieli oni gorsze parametry funkcji nerek, bardziej nasilony białkomocz oraz częściej rozwijała się u nich schyłkowa niewydolność nerek.
Częściej w tej populacji chorych wykonywano również biopsję nerek. W analizowanej populacji wykonano ją u 108 spośród 218 pacjentów (w przypadku 93 chorych uzyskano pełny obraz histopatologiczny). U 76% spośród nich stwierdzono zmiany o charakterze pauci-immune necrotizing/crescentic glomerulonephritis, a u blisko 12% zmiany typu proliferative sclerotic nephritis/sclerotic nephritis.
Wyniki badania wskazują na rolę przeciwciał ANA i anty-dsDNA w patogenezie uszkodzenia nerek. Z drugiej strony zwracają uwagę na znaczenie biopsji nerek i oceny histopatologicznej zmian nerkowych dla różnicowania AAV i tocznia układowego w przypadkach klinicznych występowania typowych dla tocznia układowego zaburzeń immunologicznych u chorych z obrazem klinicznym zapalenia małych naczyń.
