Związek zaburzeń immunologicznych w pierwotnym zespole Sjogrena

Retrospektywna analiza przeprowadzona przez holenderskich naukowców (Borg, Kelder), na populacji 110 chorych na PZS, wykazała zależność występowania przeciwciał ANA (≥ 1: 80, stwierdzone co najmniej dwukrotnie) i anty-SS-A oraz polineuropatii. Natomiast u pacjentów negatywnych względem przeciwciał anty-SS-A i anty-SS-B częściej obserwowano pierwotną marskość żółciową wątroby (PBC).

Pierwotny zespół Sjogrena (PZS) jest jedną z najczęstszych układowych chorób tkanki łącznej. Charakterystyczne dla schorzenia, jednak nie swoiste, jest występowanie przeciwciał ANA, anty-SS-A i anty-SS-B.

Częstość pozagruczołowych powikłań narządowych wynosiła w omawianej populacji 0,6 w przeliczeniu na pacjenta. Średni okres obserwacji wynosił 8,2 lata (od 2 do 351 miesięcy). U ponad 44% badanych obserwowano co najmniej jedną zmianę narządową. Wśród nich najczęściej występowały - polineuropatia - 17,3%, zmiany opłucnowe i zajęcie płuc - 11,8%. U 9,1% badanych z PZS (częściej u chorych z hypergammaglobulinemią), występowało inne autoimmunologiczne schorzenie - choroba Hashimoto. W dwóch przypadkach wystąpił chłoniak typu MALT (chłoniak nieziarniczy zlokalizowany w śliniankach przyusznych). Zaobserwowano również istotną korelację między ilością zmian narządowych, a czasem trwania choroby.