Ocena rokowania w przebiegu neuroendokrynnego wielkokomórkowego raka płuca
Autor: Mariusz Bryl
Data: 11.02.2016
Źródło: Clinical features of large cell neuroendocrine carcinoma: a population-based overview; Jules L. Derks, Lizza E. Hendriks, Wieneke A. Buikhuisen, Harry J.M. Groen, Erik Thunnissen, Robert-Jan van Suylen, Ruud Houben, Ronald A. Damhuis, Ernst J.M. Speel, An
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Neuroendokrynny wielkokomórkowy rak płuca należy do rzadziej występujących odmian raka płuca, przez co dysponujemy skąpymi danymi dotyczącymi przebiegu tej choroby oraz rokowania z nią związanego. Dodatkowych informacji na ten temat dostarcza praca zaprojektowana przez Jules Derks i wsp., którą opublikowano na łamach czasopisma European Respiratory Journal.
Badaniem objęto 952 przypadki neuroendokrynnego wielkokomórkowego raka płuca, 11 844 przypadki drobnokomórkowego raka płuca, 19 633 przypadki płaskonabłonkowego raka płuca oraz 24 253 przypadki gruczolakoraka płuca.
Zgromadzone dane wykazały wzrastającą częstość występowania neuroendokrynnego wielkokomórkowego raka płuca: od 56 przypadków w 2003 r. do 143 przypadków w 2012 r. Ogółem wielkokomórkowy rak płuca odpowiadał za 0.9% raków płuca. Pacjenci z IV stadium zaawansowania raka wielkokomórkowego (n=383) często prezentowali przerzuty odległe do wątroby (47%), kości (32%) oraz mózgu (23%).
Mediana przeżycia (95% CI) w stadiach zaawansowania I–II, III oraz IV wynosiła odpowiednio 32.4 (22.0–42.9), 12.6 (10.3–15.0) oraz 4.0 (3.5–4.6) miesiące. Rokowanie w przebiegu neuroendokrynnego wielkokomórkowego raka płuca w największym stopniu przypominało to obserwowane w przypadku raka drobnokomórkowego i było istotnie gorsze w porównaniu z tym opisywanym dla gruczolakoraka oraz raka płaskonabłonkowego płuca. Jednakże w odróżnieniu od NDRP leczenie chirurgicznie oraz chemioterapia adjuwantowa znajdowały zastosowanie w stopniu porównywalnym do tego obserwowanego w przypadku raka płaskonabłonkowego oraz gruczolakoraka płuca.
Reasumując, autorzy badania wykazali wzrastającą częstość rozpoznawania wielkokomórkowego neuroendokrynnego raka płuca. Nowotwór ten cechuje się rokowaniem zbliżonym do niedrobnokomórkowego raka płuca, przy czym częściej aniżeli w przypadku tego nowotworu zastosowanie w terapii raka wielkokomórkowego znajduje leczenie chirurgiczne oraz chemioterapia adjuwantowa.
Zgromadzone dane wykazały wzrastającą częstość występowania neuroendokrynnego wielkokomórkowego raka płuca: od 56 przypadków w 2003 r. do 143 przypadków w 2012 r. Ogółem wielkokomórkowy rak płuca odpowiadał za 0.9% raków płuca. Pacjenci z IV stadium zaawansowania raka wielkokomórkowego (n=383) często prezentowali przerzuty odległe do wątroby (47%), kości (32%) oraz mózgu (23%).
Mediana przeżycia (95% CI) w stadiach zaawansowania I–II, III oraz IV wynosiła odpowiednio 32.4 (22.0–42.9), 12.6 (10.3–15.0) oraz 4.0 (3.5–4.6) miesiące. Rokowanie w przebiegu neuroendokrynnego wielkokomórkowego raka płuca w największym stopniu przypominało to obserwowane w przypadku raka drobnokomórkowego i było istotnie gorsze w porównaniu z tym opisywanym dla gruczolakoraka oraz raka płaskonabłonkowego płuca. Jednakże w odróżnieniu od NDRP leczenie chirurgicznie oraz chemioterapia adjuwantowa znajdowały zastosowanie w stopniu porównywalnym do tego obserwowanego w przypadku raka płaskonabłonkowego oraz gruczolakoraka płuca.
Reasumując, autorzy badania wykazali wzrastającą częstość rozpoznawania wielkokomórkowego neuroendokrynnego raka płuca. Nowotwór ten cechuje się rokowaniem zbliżonym do niedrobnokomórkowego raka płuca, przy czym częściej aniżeli w przypadku tego nowotworu zastosowanie w terapii raka wielkokomórkowego znajduje leczenie chirurgiczne oraz chemioterapia adjuwantowa.
Patronat naukowy portalu: