Przewlekła niewydolność żylna - rekomendacje diagnostyczno-terapeutyczne PTD cz.1.

Przewlekła niewydolność żylna stanowi więc zespół zmian chorobowych będących wynikiem zmian patologicznych, biochemicznych, immunologicznych w łożysku żylnym i mikrokrążeniu, powstających stopniowo wskutek zaburzenia odpływu krwi z żył kończyny dolnej, niewydolności ich zastawek i rozwijającego się w efekcie nadciśnienia żylnego. Ostatnio zwraca się uwagę na rolę zapalenia w rozwoju objawów klinicznych przewlekłej niewydolności żylnej.

Niewydolność żylna spowodowana jest nieprawidłowym działaniem układu żylnego kończyn dolnych, co wiąże się najczęściej z niewydolnością zastawek żylnych i może dotyczyć układu żył powierzchownych, głębokich lub obu jednocześnie. Patogenetycznie przewlekłą niewydolnością żylną nazywa się wszystkie stany kliniczne przebiegające z utrudnieniem odpływu krwi żylnej i podwyższeniem ciśnienia spoczynkowego w naczyniach żylnych.

Leczeniem przewlekłej niewydolności żylnej zajmują się lekarze wielu specjalności, m.in. lekarze rodzinni, interniści, angiolodzy, dermatolodzy oraz chirurdzy ogólni i naczyniowi. W zakresie specjalności zabiegowych wykonuje się interwencje chirurgiczne usuwające przyczynę powstawania zmian klinicznych. Leczenie pierwszych objawów klinicznych poprzez stosowanie farmakoterapii i kompresjoterapii powinno znajdować się w zakresie działań wszystkich powyższych specjalności. Terapia owrzodzeń zazwyczaj pozostaje w kompetencjach dermatologów i/lub chirurgów naczyniowych. W niniejszym opracowaniu skupiono się na zagadnieniach epidemiologicznych oraz obrazie klinicznym przewlekłej niewydolności żylnej.
Czytaj więcej: www.termedia.pl/Przewlekla-niewydolnosc-zylna-epidemiologia-klasyfikacja-i-obraz-kliniczny-Rekomendacje-diagnostyczno-terapeutyczne-Polskiego-Towarzystwa-Dermatologicznego-Czesc-I,56,33635,1,0.html