Ekspozycja na antygeny bakteryjne przyczyną cukrzycy?

Zgodnie z wynikami badań przeprowadzanych na zwierzętach długotrwała ekspozycja na antygeny gronkowców może prowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2.

Zwiększona masa ciała oraz otyłość są czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2. Z drugiej zaś strony stany te mogą zwiększać ryzyko zakażeń Staphylococcus aureus. W badaniu przedstawionym w mBio naukowcy dowodzą, że ekspozycja na superantygeny Staphyloccocus aureus może skutkować upośledzoną tolerancją glukozy, rozwojem ogólnego stanu zapalnego oraz zwiększonym poziomem endotoksyn w surowicy krwi. Wszystkie te czynniki bardzo często towarzyszą cukrzycy typu 2. Dodatkowo, podobne zjawisko zaobserwowano w badaniach przeprowadzanych in vitro na adipocytach eksponowanych na TSST-1. Badacze zwracają uwagę, że ludzki mikrobiom zmienia się u osób z otyłością oraz cukrzycą typu 2 - zwiększa się kolonizacja S. aureus oraz częstość infekcji.


Badania naukowców z University of Iowa były przeprowadzane na królikach. Okazało się, że przedłużająca się ekspozycja na superantygen S.aureus prowadziła do rozwoju cukrzycy u badanych zwierząt. U królikach miała pojawiać się oporność na insulinę, nietolerancja glukozy oraz uogólniony stan zapalny.

Wyniki przeprowadzonych badań sugerują, że przewlekła ekspozycja na antygeny S. aureus może przyspieszać pojawienie się cukrzycy typu 2. Tym samym, leczenie ukierunkowane na S. aureus może okazać cenną pomocą w prewencji i leczeniu cukrzycy. Obecnie prowadzone są dalsze badania mające na celu sprawdzenie wpływu monolaurynianu glicerolu na kontrolę glikemii u pacjentów ze stanem przedcukrzycowym. Monolaurynian glicerolu ma zabijać gronkowce znajdujące się na skórze.