Badania obrazowe w diagnostyce skrętu przydatków: wyniki meta-analizy

Szacuje się że skręt przydatków jest przyczyną 2 do 7% operacji wykonywanych z powodu ostrego brzucha. Na łamach British Journal of Obstetrics and Gynecology ukazał się przegląd systematyczny z meta-analizą dotyczący wartości diagnostycznej ultrasonografii, rezonansu magnetycznego i tomografii komputerowej w diagnostyce skrętu przydatków

Badacze zidentyfikowali łącznie 15 badań spełniających kryteria włączenia. Ultrasonografia (12 badań, 1187 kobiet) cechowała się czułością równą 79% (95% CI: 63-92%) oraz specyficznością równą 76% (95% CI: 54-93%). Wykorzystanie ultrasonografii dopplerowskiej (7 badań, 845 kobiet) pozwalało uzyskać nieco większą czułość równą 80% (95% CI: 67-93%) oraz większą specyficzność: 88% (95% CI: 72-100%). W przypadku badania rezonansu magnetycznego (trzy badania, łącznie 99 kobiet) czułość wynosiła 81% (95% CI: 63-91%) oraz specyficzność 91% (95% CI: 80-96%). W przypadku tomografii komputerowej (3 badania, 232 kobiety) meta-analiza nie była możliwa, natomiast czułość w tych badaniach wahała się pomiędzy 74 a 95%, a specyficzność pomiędzy 80 a 90%.
Ultrasonografia cechuje się dobrymi parametrami diagnostycznymi w rozpoznawaniu skrętu przydatków. Jak wskazują autorzy wysoka specyficzność rezonansu magnetycznego mogą wynikać z możliwości dokładnego zobrazowania skomplikowanej anatomii przydatków. Jednakże, badania z wykorzystaniem rezonansu dotyczyły niewielkiej grupy pacjentek, stąd należy podchodzić z ostrożnością do tych wyników.
CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności)