Czynnik wzrostu łożyska określa czas do porodu u kobiet z preeklampsją

Preeklampsja, czyli podwyższone ciśnienie tętnicze z jednoczesnymi cechami dysfunkcji narządowej, prowadzi do licznych powikłań okołoporodowych u matki i dziecka. Chociaż patogeneza stanu przedrzucawkowego nie została jeszcze w pełni poznana, coraz więcej dowodów sugeruje, że aberracje w obrębie czynników angiogennych i krzepnięcia są w głównej mierze odpowiedzialne za objawy kliniczne. Udowodniono, że zmiany stężeń czynników angiogennych poprzedzają wystąpienie choroby o kilka tygodni, a niedawno odkryto ich związek czasowy z terminem porodu.

Na łamach The American Journal of Gynecology & Obstetrics przedstawiono wyniki prospektywnego, wieloośrodkowego badania amerykańskich naukowców, do którego zakwalifikowano 753 kobiet między 20. a 35. tygodniem ciąży; u wszystkich badanych kobiet występowały objawy stanu przedrzucawkowego. Pobrano próbki krwi w celu pomiaru stężenia czynnika wzrostu łożyska (PLGF), następnie objęto kobiety kompleksową opieką i sprawdzono wyniki okołoporodowe.

W badanej populacji u 538 (71%) pań potwierdzono diagnozę stanu przedrzucawkowego; 542 (72%) porody nastąpiły <37. tygodnia, a 358 (47%) <34. tygodnia ciąży. Analiza danych 279 kobiet z prawidłowym stężeniem PLGF (>100pg/ml) wykazała, że pozwala ono wykluczyć poród w ciągu 7 i 14 dni z prawdopodobieństwem odpowiednio 93% i 90%. Stężenia <100pg/ml aż ponad siedmiokrotnie zwiększały szanse na wystąpienie porodu przedwczesnego. Wykazano, że poziomy normalne (>100 pg/ml), niskie (12-100 pg/ml) i bardzo niskie (<12 pg/ml) są predyktorami czasu do wystąpienia porodu z medianą wartości odpowiednio 45, 10 i 2 dni. Niskie wartości łożyskowego czynnika wzrostu wiążą się ze zwiększonym ryzykiem śmiertelności (5,7%) oraz niskiej masy urodzeniowej noworodka (51,7%) - dla porównania stężenia w granicach normy są związane z odpowiednio 0% i 16,8% wymienionych powikłań.

U kobiet z podejrzeniem stanu przedrzucawkowego <35. tygodnia ciąży niski poziom PLGF był silnie skorelowany z porodem przedwczesnym niezależnie od rozpoznania stanu przedrzucawkowego lub wieku ciążowego; stwarza to możliwość zastosowania markera w planowaniu opieki nad kobietami z grupy ryzyka.