Specjalizacje, Kategorie, Działy

Zastosowanie mifepristonu i misoprostolu w poronieniu zatrzymanym

Udostępnij:
Poronienie zatrzymane jest stwierdzone gdy dochodzi do obumarcie ciąży w ciągu pierwszych 14 tygodni i nie dochodzi do wydalenia jaja płodowego w ciągu 8 tygodni.
W badaniu o akronimie MifeMiso zbadano czy połączenie mifepristonu (środek o działaniu antyprogesteronowym) oraz mizoprostolu (analog prostaglandyny E1) jest bardziej efektywne w indukcji wydalenia obumarłego jaja płodowego w poronieniu zatrzymanym od samego mizoprostolu.
Pacjentki z brytyjskich szpitali były randomizowane do mifepristonu doustnie jeden raz w dawce 200 mg lub placebo. Następnie 2 dni później pacjentki otrzymywały mizoprostol w dawce 800 mikrogram w formie dopochwowej, doustnej lub podjęzykowej. Pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek pacjentek u których nie doszło to spontanicznego wydalenia obumarłego jaja płodowego w ciągu 7 dni od zastosowania mifepristonu lub placebo.
Do grupy interwencyjnej zrandomizowano 357 kobiet, a do grupy placebo 354. Pierwszorzędowy punkt końcowy odnotowano u 17% kobiet które otrzymały mifepriston i misoprostol podczas gdy w grupie kontrolnej odsetek ten wyniósł 24% (RR=0,73; 95% CI: 0,54-0,99). Nie zaobserwowano różnic w profilu bezpieczeństwa obu interwencji
Zastosowanie kombinacji mifepristonu z mizoprostolem było bardziej efektywne od samego mizoprostolu w postępowaniu w przypadku poronienia zatrzymanego.
CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), RR – Relative Risk (pl. ryzyko względne)
 
© 2024 Termedia Sp. z o.o. All rights reserved.
Developed by Bentus.