123RF
Bioaktywne dipeptydy – nowy terapeutyk w leczeniu MAFLD
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 27.11.2023
Źródło: Wayal V, Hsieh Ch-Ch. Bioactive dipeptides mitigate high-fat and high-fructose corn syrup diet-induced metabolic-associated fatty liver disease via upregulation of Nrf2/HO-1 expressions in C57BL/6J mice Biomed Pharmacother. 2023 Dec:168:115724.doi: 10.1016/j.biopha.2023.115724
Tagi: | metabolicznie zależna stłuszczeniowa choroba wątroby, MAFLD, niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby, NAFLD, tłuszcz, wątroba |
Metabolicznie zależna stłuszczeniowa choroba wątroby (MAFLD), podobnie jak niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (NAFLD) – schorzenia te często łączono – jest schorzeniem charakteryzującym się nieprawidłowym gromadzeniem się tłuszczu w wątrobie.
Zespół naukowców z Tajwanu postanowił zbadać na modelu mysim C57BL/6J, czy dipeptydy o dużej bioaktywności łagodzą MAFLD wywołaną dietą wysokotłuszczową i wysokofruktozową pochodzącą z syropu kukurydzianego (HFFD). Badanie to stanowiło pierwszy etap pracy nad lekiem nowej generacji.
Sześćdziesiąt samców myszy C57BL/6J podzielono losowo na sześć grup. Grupę nieleczoną karmiono standardową dietą, a inne grupy karmiono HFFD wraz z nośnikiem i bioaktywnymi dipeptydami przez cały okres eksperymentu.
Grupa kontrolna otrzymywała nośnik, grupy YF10 i YF50 – Tyr-Phe w dawce 10 i 50 mg/kg/dzień, a grupy FY10 i FY50 – peptydy bioaktywne Phe-Tyr w dawce 10 i 50 mg/kg/dzień. Na koniec doświadczenia rejestrowano masę ciała i oceniano homeostazę glukozy.
Myszy uśmiercono i pobrano próbki krwi w celu pomiaru parametrów biochemicznych. Następnie dokładnie wypreparowano, zważono i przetworzono wątrobę, trzewne poduszki tłuszczowe i inne narządy. Analizowano zmiany histopatologiczne i immunohistochemiczne.
Jak stwierdzono, długotrwałe żywienie HFFD powodowało zwiększony przyrost masy ciała, masę wątroby, otyłość trzewną, uszkodzenie wątroby, hiperglikemię na czczo, hiperinsulinemię i hiperlipidemię. Zwiększało się także ryzyko ciężkiego stłuszczenia wątroby, przewlekłego stanu zapalnego o niskim stopniu nasilenia, stresu oksydacyjnego, dysfunkcji mitochondriów i peroksydacji lipidów.
Jednakże bioaktywne dipeptydy, w sposób zależny od dawki, złagodziły te powikłania związane z MAFLD poprzez modulowanie wydzielania adipokin i układu obrony antyoksydacyjnej poprzez zwiększenie ekspresji Nrf2/HO-1. Jak stwierdzono, analiza podkreśliła potencjał bioaktywnych dipeptydów jako obiecującej terapii w leczeniu i zapobieganiu MAFLD wywołanego przez HFFD, co będzie realizowane już w badaniach klinicznych.
Opracowanie: Marek Meissner
Sześćdziesiąt samców myszy C57BL/6J podzielono losowo na sześć grup. Grupę nieleczoną karmiono standardową dietą, a inne grupy karmiono HFFD wraz z nośnikiem i bioaktywnymi dipeptydami przez cały okres eksperymentu.
Grupa kontrolna otrzymywała nośnik, grupy YF10 i YF50 – Tyr-Phe w dawce 10 i 50 mg/kg/dzień, a grupy FY10 i FY50 – peptydy bioaktywne Phe-Tyr w dawce 10 i 50 mg/kg/dzień. Na koniec doświadczenia rejestrowano masę ciała i oceniano homeostazę glukozy.
Myszy uśmiercono i pobrano próbki krwi w celu pomiaru parametrów biochemicznych. Następnie dokładnie wypreparowano, zważono i przetworzono wątrobę, trzewne poduszki tłuszczowe i inne narządy. Analizowano zmiany histopatologiczne i immunohistochemiczne.
Jak stwierdzono, długotrwałe żywienie HFFD powodowało zwiększony przyrost masy ciała, masę wątroby, otyłość trzewną, uszkodzenie wątroby, hiperglikemię na czczo, hiperinsulinemię i hiperlipidemię. Zwiększało się także ryzyko ciężkiego stłuszczenia wątroby, przewlekłego stanu zapalnego o niskim stopniu nasilenia, stresu oksydacyjnego, dysfunkcji mitochondriów i peroksydacji lipidów.
Jednakże bioaktywne dipeptydy, w sposób zależny od dawki, złagodziły te powikłania związane z MAFLD poprzez modulowanie wydzielania adipokin i układu obrony antyoksydacyjnej poprzez zwiększenie ekspresji Nrf2/HO-1. Jak stwierdzono, analiza podkreśliła potencjał bioaktywnych dipeptydów jako obiecującej terapii w leczeniu i zapobieganiu MAFLD wywołanego przez HFFD, co będzie realizowane już w badaniach klinicznych.
Opracowanie: Marek Meissner