Metody nieinwazyjnej oceny NASH u pacjentów z cukrzycą typu II

Jednym z ważnych elementów determinujących skuteczność leczenia jest odpowiednie zakwalifikowanie chorego. Pomocne są w tym badania dodatkowe i skale. Które najlepiej odpowiadają na potrzeby pacjentów z MASH? Odpowiedzi udzielono na łamach „Journal of Hepatology”.

Stłuszczeniowa choroba wątroby związana z dysfunkcjami metabolicznymi obejmuje szerokie spektrum zaburzeń, które mogą prowadzić do stłuszczeniowego zapalenia (MASH) ze zwłóknieniem lub bez, następnie do marskości, niewydolności wątroby i raka wątrobowokomórkowego w późniejszych stadiach. Na ryzyko dysfunkcji wątroby, a więc i wielu konsekwencji, są w szczególności pacjenci z cukrzycą typu II, jednak dotychczas nie pojawiły się dane mówiące o optymalnym postępowaniu oceniającym konieczność leczenia MASH w tej podgrupie pacjentów.

Z powyższych względów zespół francuskich badaczy dokonał bezpośredniego porównania kilku narzędzi − FAST (stężenie AST plus FibroScan), MAST (MRI plus stężenie AST), MEFIB (elastografia rezonansu magnetycznego plus FIB-4), oraz FNI (wskaźnik zwłóknienia NASH, obliczany na podstawie stężenia AST, cholesterolu HDL oraz odsetka hemoglobiny glikowanej) do wykrywania zwłóknienia w przebiegu MASH u pacjentów z cukrzycą typu II. Posłużono się danymi 330 pacjentów z potwierdzoną biopsją stłuszczeniową chorobą wątroby związaną z dysfunkcją metaboliczną z badania QUID-NASH którzy w momencie biopsji przeszli badanie FibroScan, MRI i MRE.

Wykazano, że skale FAST i MAST charakteryzują się podobną czułością (na poziomie odpowiednio 81 i 79 proc.) i są zdecydowanie bardziej użyteczne niż FNI (74 proc.) i MEFIB (68 proc.). Dodatkowo MRI w połączeniu ze stężeniem aminotransferazy asparaginianowej pozwoliło na zwiększenie odsetka pacjentów, którzy dzięki takiej ocenie uniknęli konieczności biopsji wątroby (odpowiednio 69 versus 48, 46 i 39 proc.), niemniej - jak widać - odsetek ten u wszystkich pacjentów utrzymywał się na wysokim poziomie.

Wśród pacjentów z cukrzycą typu 2 niezaspokojoną potrzebą pozostaje identyfikacja osób, które są najbardziej narażone na ryzyko wystąpienia klinicznych objawów związanych z przewlekłą chorobą wątroby i które mogą odnieść korzyść z leczenia farmakologicznego; wydaje się, że narzędzia, takie jak FAST, MAST, MEFIB i FNI (w większości oparte na dobrze i dość dobrze dostępnych badaniach), są dokładne i nieinwazyjne, a więc warte stosowania.