123RF
Stosunek adiponektyny do leptyny pozwala wcześnie wykrywać NAFLD u osób szczupłych
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 11.04.2023
Źródło: Lu Ch-W, Yang K-Ch, Chi Y-Ch, Wu T-Y, Chiang Ch-H, Chang H-H, Huang K-Ch, Yang W-S. Adiponectin-leptin ratio for the early detection of lean non-alcoholic fatty liver disease independent of insulin resistance Ann Med. 2023 Dec;55(1):634-642.doi: 10.1080/07853890.2023.2179106
| Tagi: | adiponektyna, leptyna, NAFLD |
Częstość występowania niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby (NAFLD) zwiększa się na całym świecie i jest związana z chorobami wątroby i dysfunkcjami metabolicznymi.
Osoby szczupłe lub o wadze normalnej mają podobne zagrożenie i obciążenie niealkoholową stłuszczeniową chorobą wątroby (NAFLD) jak osoby z nadwagą i także tutaj schorzenie powinno być wcześnie wykryte.
Zespół naukowców z Tajwanu stwierdził, że dobrym markerem wczesnego wykrywania NAFLD dla tej podgrupy chorych może być stosunek adiponektyny do leptyny (stosunek AL). Aby to sprawdzić, przeprowadzono badanie środowiskowe, do którego włączono 575 osób dorosłych bez cukrzycy. Średni wiek wynosił 42,8 ±11,5 roku.
Badanych podzielono na grupę osób szczupłych zdrowych, szczupłych z NAFLD, grupę z nadwagą bądź otyłością, ale bez NAFLD oraz grupę z nadwagą lub otyłością z NAFLD zgodnie z indeksem masy ciała (BMI) i ultrasonograficznymi wskaźnikami stłuszczenia wątroby. Poziomy adiponektyny i leptyny w surowicy mierzono za pomocą testu immunoenzymatycznego. Przeprowadzono wieloczynnikowe analizy regresji logistycznej w celu oszacowania ilorazu szans wystąpienia NAFLD w stosunku do tercyli stężenia AL w surowicy po skorygowaniu. Analizy charakterystyki operacyjnej odbiornika (ROC) zastosowano do oceny wydajności diagnostycznej wskaźnika AL dla NAFLD.
Przy porównaniu ze szczupłymi, zdrowymi osobami, prawdopodobieństwo posiadania szczupłej sylwetki i zachorowania na NAFLD dla najwyższego w stosunku do najniższego tercylu AL wyniosło 0,28 (95 proc. CI) po skorygowaniu. Zestawiając wskaźnik AL, BMI, triglicerydy, stosunek AST/ALT do skuteczności diagnostycznej NAFLD, ROC wyniósł 0,85 (95 proc. CI: 0,82–0,88), 0,83 (95 proc. CI) i 0,86 (95 proc. CI) odpowiednio dla wszystkich NAFLD, NAFLD u kobiet i NAFLD u mężczyzn.
Badanie to wykazało, że wskaźnik AL może być dobrym biomarkerem do wczesnego odróżniania szczupłych pacjentów z NAFLD od szczupłych osób z grupy kontrolnej, niezależnie od insulinooporności.
Stosunek adiponektyny do leptyny był związany z ciężkością stłuszczenia i był lepszym predyktorem otyłości NAFLD niż każda pojedyncza adipokina. Tymczasem badanie tajwańskie wykazało, że stosunek adiponektyny do leptyny jest jedynym markerem, działającym niezależnie od oporności na insulinę w przypadku osób szczupłych z NAFLD. Posiadanie szczupłej sylwetki przy jednoczesnym wykrytym NAFLD dla najwyższego i najniższego tercyla stosunku adiponektyny do leptyny wyniosło 0,28 (95 proc. CI) po uwzględnieniu wieku, płci, aktualnego palenia, nawyków ćwiczeń, HOMA-IR i AST/ALT.
Jak stwierdzają naukowcy, potrzebne są bardziej rozszerzone badania, by dokładnie określić, jak działa wskaźnik AL.
Opracowanie: Marek Meissner
Zespół naukowców z Tajwanu stwierdził, że dobrym markerem wczesnego wykrywania NAFLD dla tej podgrupy chorych może być stosunek adiponektyny do leptyny (stosunek AL). Aby to sprawdzić, przeprowadzono badanie środowiskowe, do którego włączono 575 osób dorosłych bez cukrzycy. Średni wiek wynosił 42,8 ±11,5 roku.
Badanych podzielono na grupę osób szczupłych zdrowych, szczupłych z NAFLD, grupę z nadwagą bądź otyłością, ale bez NAFLD oraz grupę z nadwagą lub otyłością z NAFLD zgodnie z indeksem masy ciała (BMI) i ultrasonograficznymi wskaźnikami stłuszczenia wątroby. Poziomy adiponektyny i leptyny w surowicy mierzono za pomocą testu immunoenzymatycznego. Przeprowadzono wieloczynnikowe analizy regresji logistycznej w celu oszacowania ilorazu szans wystąpienia NAFLD w stosunku do tercyli stężenia AL w surowicy po skorygowaniu. Analizy charakterystyki operacyjnej odbiornika (ROC) zastosowano do oceny wydajności diagnostycznej wskaźnika AL dla NAFLD.
Przy porównaniu ze szczupłymi, zdrowymi osobami, prawdopodobieństwo posiadania szczupłej sylwetki i zachorowania na NAFLD dla najwyższego w stosunku do najniższego tercylu AL wyniosło 0,28 (95 proc. CI) po skorygowaniu. Zestawiając wskaźnik AL, BMI, triglicerydy, stosunek AST/ALT do skuteczności diagnostycznej NAFLD, ROC wyniósł 0,85 (95 proc. CI: 0,82–0,88), 0,83 (95 proc. CI) i 0,86 (95 proc. CI) odpowiednio dla wszystkich NAFLD, NAFLD u kobiet i NAFLD u mężczyzn.
Badanie to wykazało, że wskaźnik AL może być dobrym biomarkerem do wczesnego odróżniania szczupłych pacjentów z NAFLD od szczupłych osób z grupy kontrolnej, niezależnie od insulinooporności.
Stosunek adiponektyny do leptyny był związany z ciężkością stłuszczenia i był lepszym predyktorem otyłości NAFLD niż każda pojedyncza adipokina. Tymczasem badanie tajwańskie wykazało, że stosunek adiponektyny do leptyny jest jedynym markerem, działającym niezależnie od oporności na insulinę w przypadku osób szczupłych z NAFLD. Posiadanie szczupłej sylwetki przy jednoczesnym wykrytym NAFLD dla najwyższego i najniższego tercyla stosunku adiponektyny do leptyny wyniosło 0,28 (95 proc. CI) po uwzględnieniu wieku, płci, aktualnego palenia, nawyków ćwiczeń, HOMA-IR i AST/ALT.
Jak stwierdzają naukowcy, potrzebne są bardziej rozszerzone badania, by dokładnie określić, jak działa wskaźnik AL.
Opracowanie: Marek Meissner
Patronat naukowy Akademii: