Hamankiewicz złożył wniosek do Trybunału Konstytucyjnego. Czego dotyczy pismo?
Redaktor: Krystian Lurka
Data: 30.10.2016
Źródło: KL, NIL
Chodzi o przepisy ograniczające ochronę tajemnicy lekarskiej oraz uniemożliwiające pacjentowi decydowanie o osobach uprawnionych do dostępu do tajemnicy lekarskiej po jego śmierci. Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej chce sprawdzenia czy są one zgodne z konstytucją.
Wspomniane ograniczenia zostały wprowadzone do ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawy o prawach pacjenta i RPP, ustawą z 10 czerwca 2016 roku. Hamankiewicz już w toku prac legislacyjnych nad ustawą negatywnie ocenił przewidziane w projekcie rozwiązania. Stwierdził, że godzą w podstawy tajemnicy lekarskiej.
W trakcie prac legislacyjnych nie zostały także uwzględnione negatywne opinie ministra zdrowia, Sądu Najwyższego oraz Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych. Dlatego Naczelna Rada Lekarska podjęła uchwałę w sprawie wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z konstytucją przepisów. Prezes NRL w piątek (28 października) złożył wniosek do TK.
Na podstawie uchwały NRL sporządzony został wniosek do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności przepisów:
- art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. 2015 r. poz. 454 z późn. zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2016 r. poz. 1070),
- art. 40 ust. 3a ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. 2015 r. poz. 454 z późn. zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2016 r. poz. 1070),
- art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2016 r. poz. 186, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2016 r. poz. 1070),
- art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (DZ. U. z 2016 r. poz. 186 z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2016 r. poz. 1070),
- z art. 30, art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 8 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
Jak informuje Hamankiewicz, zaskarżone przepisy nałożyły na lekarza obowiązek udzielenia osobie bliskiej w rozumieniu przepisów ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta informacji dotyczących zmarłego pacjenta, objętych tajemnicą lekarską, o ile sprzeciwu w tym zakresie nie wyrazi inna osoba bliska. Naczelna Rada Lekarska wskazała we wniosku, że przewidziane dotychczas rozwiązania prawne umożliwiały pacjentowi wskazanie osób uprawnionych do dostępu do informacji objętych tajemnicą lekarską tak za życia pacjenta, jak i na wypadek jego śmierci.
Za niezgodne z konstytucją Naczelna Rada Lekarska uznała także pozbawienie pacjenta możliwość decydowania o kręgu osób uprawnionych do dostępu do informacji objętych tajemnicą lekarską po jego śmierci. Zdaniem Macieja Hamankiewicza, w świetle kwestionowanych przepisów wyrażona pisemnie wola pacjenta, aby osobie należącej do kręgu osób bliskich w rozumieniu ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, nie udostępniać informacji objętych tajemnicą lekarską po śmierci pacjenta, nie jest dla lekarza w żaden sposób wiążąca. Kwestionowanymi przepisami ustawodawca zdecydował za wszystkich pacjentów o tym, kto po ich śmierci będzie uprawniony do dostępu do informacji objętych tajemnicą lekarską, bez możliwości odmiennego uregulowania tej kwestii przez samego pacjenta.
Jak twierdzi Hamankiewicz, ograniczenie prawa pacjenta do prywatności oraz nałożenie na lekarzy obowiązku łamania tego prawa, poprzez ujawnienie tajemnicy lekarskiej nawet wbrew jednoznaczniej woli zmarłego pacjenta nie znajduje uzasadnienia w treści w art. 31 ust. 3 Konstytucji i stanowi zbyt daleko idącą, nieuzasadnioną i nieproporcjonalną ingerencję ustawodawcy w sferę praw i wolności obywateli. Brak możliwości określenia przez pacjenta kręgu osób uprawnionych do dostępu do informacji objętych tajemnicą lekarską po jego śmierci oznacza zerwanie więzi zaufania łączącej pacjenta z lekarzem, która jest niezbędna dla prawidłowego leczenia.
Zachęcamy do polubienia profilu "Menedżera Zdrowia" na Facebooku: www.facebook.com/MenedzerZdrowia/ i obserwowania konta na Twitterze: www.twitter.com/MenedzerZdrowia.
W trakcie prac legislacyjnych nie zostały także uwzględnione negatywne opinie ministra zdrowia, Sądu Najwyższego oraz Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych. Dlatego Naczelna Rada Lekarska podjęła uchwałę w sprawie wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z konstytucją przepisów. Prezes NRL w piątek (28 października) złożył wniosek do TK.
Na podstawie uchwały NRL sporządzony został wniosek do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności przepisów:
- art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. 2015 r. poz. 454 z późn. zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2016 r. poz. 1070),
- art. 40 ust. 3a ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. 2015 r. poz. 454 z późn. zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2016 r. poz. 1070),
- art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2016 r. poz. 186, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2016 r. poz. 1070),
- art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (DZ. U. z 2016 r. poz. 186 z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2016 r. poz. 1070),
- z art. 30, art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 8 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
Jak informuje Hamankiewicz, zaskarżone przepisy nałożyły na lekarza obowiązek udzielenia osobie bliskiej w rozumieniu przepisów ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta informacji dotyczących zmarłego pacjenta, objętych tajemnicą lekarską, o ile sprzeciwu w tym zakresie nie wyrazi inna osoba bliska. Naczelna Rada Lekarska wskazała we wniosku, że przewidziane dotychczas rozwiązania prawne umożliwiały pacjentowi wskazanie osób uprawnionych do dostępu do informacji objętych tajemnicą lekarską tak za życia pacjenta, jak i na wypadek jego śmierci.
Za niezgodne z konstytucją Naczelna Rada Lekarska uznała także pozbawienie pacjenta możliwość decydowania o kręgu osób uprawnionych do dostępu do informacji objętych tajemnicą lekarską po jego śmierci. Zdaniem Macieja Hamankiewicza, w świetle kwestionowanych przepisów wyrażona pisemnie wola pacjenta, aby osobie należącej do kręgu osób bliskich w rozumieniu ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, nie udostępniać informacji objętych tajemnicą lekarską po śmierci pacjenta, nie jest dla lekarza w żaden sposób wiążąca. Kwestionowanymi przepisami ustawodawca zdecydował za wszystkich pacjentów o tym, kto po ich śmierci będzie uprawniony do dostępu do informacji objętych tajemnicą lekarską, bez możliwości odmiennego uregulowania tej kwestii przez samego pacjenta.
Jak twierdzi Hamankiewicz, ograniczenie prawa pacjenta do prywatności oraz nałożenie na lekarzy obowiązku łamania tego prawa, poprzez ujawnienie tajemnicy lekarskiej nawet wbrew jednoznaczniej woli zmarłego pacjenta nie znajduje uzasadnienia w treści w art. 31 ust. 3 Konstytucji i stanowi zbyt daleko idącą, nieuzasadnioną i nieproporcjonalną ingerencję ustawodawcy w sferę praw i wolności obywateli. Brak możliwości określenia przez pacjenta kręgu osób uprawnionych do dostępu do informacji objętych tajemnicą lekarską po jego śmierci oznacza zerwanie więzi zaufania łączącej pacjenta z lekarzem, która jest niezbędna dla prawidłowego leczenia.
Zachęcamy do polubienia profilu "Menedżera Zdrowia" na Facebooku: www.facebook.com/MenedzerZdrowia/ i obserwowania konta na Twitterze: www.twitter.com/MenedzerZdrowia.
