Pracownicy niemedyczni mają szanse na równe traktowanie
Redaktor: Krystian Lurka
Data: 23.11.2018
Źródło: Monika Błońska/KL
| Tagi: | Monika Błońska |
Ustawodawca postanowił uzupełnić obowiązujące już od ponad roku przepisy dotyczące wynagrodzeń w podmiotach leczniczych. - Dzięki temu pracownicy niemedyczni, otrzymujący w placówkach zdrowotnych najniższe płace, będą zarabiali więcej - wyjaśnia Monika Błońska z Mariański Group Kancelaria Prawno-Podatkowa w „Menedżerze Zdrowia”.
Tekst Moniki Błońskiej:
- Ma to nastąpić dzięki uchwalonej przez Sejm 13 września nowelizacji ustawy o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych. Nowe przepisy wprowadzają przede wszystkim prawnie gwarantowany próg najniższej płacy zasadniczej dla niemedycznych pracowników działalności podstawowej.
Przed ustawą
Dotychczas obowiązująca ustawa z 8 czerwca 2017 r. uregulowała kwestie wynagrodzeń dla pracowników medycznych podmiotów leczniczych oraz procedury ich podwyżek. Jedynie zdawkowo wspomniano w niej o konieczności podwyższania wynagrodzeń również pracowników niemedycznych, nie wprowadzając przy tym żadnych regulacji. Był to zatem jedynie postulat de lege ferenda, który ma być zrealizowany w ramach omawianej w niniejszym artykule nowelizacji. Zmiany mają objąć również sam tytuł ustawy, który będzie bardziej uniwersalny: Ustawa o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych.
Cele nowelizacji
Poprzez wprowadzenie ustawowo gwarantowanych progów najniższej płacy zasadniczej dla niemedycznych pracowników działalności podstawowej, których praca jest również związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, ustawodawca dąży do zniwelowania dysproporcji między wynagrodzeniami. Praca wykonywana przez pracowników niemedycznych ma wpływ na jakość i dostępność świadczeń zdrowotnych udzielanych przez pracowników medycznych w podmiotach leczniczych, co zdecydowanie uzasadnia konieczność uregulowania kwestii wzrostu wynagrodzeń również tej grupy. Długofalowo ma się to przełożyć na poprawę jakości i dostępności udzielanych świadczeń oraz wzrost bezpieczeństwa zdrowotnego w podmiotach leczniczych. Pośrednim skutkiem ma być zwiększenie atrakcyjności zatrudnienia w podmiotach leczniczych dla osób niewykonujących zawodów medycznych oraz zachęcanie wybranych grup do podwyższania kwalifikacji zawodowych. Kolejnym oczekiwanym efektem jest wzrost konkurencyjności zatrudnienia pracowniczego w stosunku do umów cywilnoprawnych.
Kogo będą dotyczyć nowe przepisy
Niemedycznym pracownikiem działalności podstawowej zgodnie z nowymi przepisami jest osoba inna niż pracownik wykonujący zawód medyczny, czyli pracę związaną z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w podmiocie leczniczym. Są to osoby zatrudnione na stanowiskach działalności podstawowej, określonych w części pierwszej załącznika do Rozporządzenia w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami. Zaliczają się do nich m.in. dietetyk, farmaceuta, technik analityki medycznej, laborant, logopeda, psycholog i psycholog kliniczny, ratownik medyczny, opiekunka dziecięca, technik masażysta. Takie ścisłe wskazanie najprawdopodobniej ma pozwolić na rozróżnienie pracowników działalności podstawowej od nieobjętych ustawą pracowników administracyjnych, technicznych, ekonomicznych czy gospodarczych. Wszystkie te osoby łączy to, że ustawa będzie miała zastosowanie zarówno do pracowników medycznych, jak i niemedycznych zatrudnionych wyłącznie na podstawie umowy o pracę. Osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych nie będą uprawnione do skorzystania z jej profitów. Takie rozwiązanie ma zapewnić realizację celu w postaci zwiększenia atrakcyjności zatrudnienia pracowniczego.
Współczynnik 0,53
W nowelizacji zaproponowano pracownikom niemedycznym współczynnik pracy w wysokości 0,53. Jest to wskaźnik, przez który zostanie pomnożone przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej z roku poprzedniego w celu obliczenia najniższego dopuszczalnego prawem poziomu wynagrodzenia zasadniczego tej grupy pracowników. Z zastosowania przepisów nowelizacji wynika, że najniższe wynagrodzenie zasadnicze dla tej grupy od 2021 r. nie będzie mogło być niższe niż 2664 zł brutto, przy czym tryb dochodzenia do tego poziomu wynagrodzenia zasadniczego będzie identyczny jak w przypadku pracowników medycznych, objętych już zakresem ustawy. Gwarantuje to systematyczny wzrost wynagrodzeń o 20% na dzień 1 lipca każdego roku od 2018 do 2021 r. Należy również zwrócić uwagę, że wzrost dotyczy wynagrodzeń zasadniczych, od których następnie będą obliczane dodatki do pensji. Rozwiązanie to jest zatem znacznie korzystniejsze niż powszechne przepisy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. Zmiany również dla pielęgniarek Nowelizacja przewiduje ponadto przeniesienie grupy pielęgniarek i położnych zatrudnionych na stanowiskach wymagających wykształcenia magisterskiego, ale nieposiadających specjalizacji, do grupy zawodowej o wyższym współczynniku. Oznacza to jego podniesienie z 0,64 do 0,73. W przypadku pielęgniarek i położnych zatrudnionych na stanowisku pracy, na którym wymagane jest posiadanie specjalizacji, niezależnie od poziomu wykształcenia i ukończonego kierunku studiów, będzie miał zastosowanie jednakowy współczynnik pracy, taki jak w przypadku pielęgniarek i położnych bez specjalizacji, które są zatrudnione na stanowiskach, gdzie wymagany jest tytuł magistra pielęgniarstwa lub położnictwa – w wysokości 0,73.
Zachęta do edukacji
Wprowadzane zmiany oznaczają podniesienie najniższego wynagrodzenia zasadniczego dla pracowników niemedycznych oraz opisanej wyżej grupy pielęgniarek i położnych. Mają one również zachęcać do podnoszenia kwalifikacji przez pielęgniarki i położne, nie tylko w drodze specjalizacji, lecz także studiów wyższych magisterskich na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo.
Jakie są nowości w sprawie?
Nowe przepisy weszły w życie 25 października 2018 r. Co istotne, przepisy o wzroście wynagrodzeń pracowników niemedycznych działalności podstawowej oraz pielęgniarek i położnych zatrudnionych na stanowiskach, na których wymagane jest wykształcenie magisterskie, weszły z mocą od 1 lipca 2018 r., co skutkuje koniecznością wyrównania wynagrodzeń od pierwszego dnia lipca.
Monika Błońska
Autorka jest radcą prawnym, dyrektorem departamentu w Mariański Group Kancelarii Prawno-Podatkowej
Przeczytaj także: "Zdążyć przed obowiązkową dokumentacją elektroniczną" i "Blaski i cienie samozatrudnienia w podmiotach leczniczych".
Zachęcamy do polubienia profilu „Menedżera Zdrowia” na Facebooku: www.facebook.com/MenedzerZdrowia i obserwowania kont na Twitterze i LinkedInie: www.twitter.com/MenedzerZdrowia i www.linkedin.com/MenedzerZdrowia.
- Ma to nastąpić dzięki uchwalonej przez Sejm 13 września nowelizacji ustawy o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych. Nowe przepisy wprowadzają przede wszystkim prawnie gwarantowany próg najniższej płacy zasadniczej dla niemedycznych pracowników działalności podstawowej.
Przed ustawą
Dotychczas obowiązująca ustawa z 8 czerwca 2017 r. uregulowała kwestie wynagrodzeń dla pracowników medycznych podmiotów leczniczych oraz procedury ich podwyżek. Jedynie zdawkowo wspomniano w niej o konieczności podwyższania wynagrodzeń również pracowników niemedycznych, nie wprowadzając przy tym żadnych regulacji. Był to zatem jedynie postulat de lege ferenda, który ma być zrealizowany w ramach omawianej w niniejszym artykule nowelizacji. Zmiany mają objąć również sam tytuł ustawy, który będzie bardziej uniwersalny: Ustawa o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych.
Cele nowelizacji
Poprzez wprowadzenie ustawowo gwarantowanych progów najniższej płacy zasadniczej dla niemedycznych pracowników działalności podstawowej, których praca jest również związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, ustawodawca dąży do zniwelowania dysproporcji między wynagrodzeniami. Praca wykonywana przez pracowników niemedycznych ma wpływ na jakość i dostępność świadczeń zdrowotnych udzielanych przez pracowników medycznych w podmiotach leczniczych, co zdecydowanie uzasadnia konieczność uregulowania kwestii wzrostu wynagrodzeń również tej grupy. Długofalowo ma się to przełożyć na poprawę jakości i dostępności udzielanych świadczeń oraz wzrost bezpieczeństwa zdrowotnego w podmiotach leczniczych. Pośrednim skutkiem ma być zwiększenie atrakcyjności zatrudnienia w podmiotach leczniczych dla osób niewykonujących zawodów medycznych oraz zachęcanie wybranych grup do podwyższania kwalifikacji zawodowych. Kolejnym oczekiwanym efektem jest wzrost konkurencyjności zatrudnienia pracowniczego w stosunku do umów cywilnoprawnych.
Kogo będą dotyczyć nowe przepisy
Niemedycznym pracownikiem działalności podstawowej zgodnie z nowymi przepisami jest osoba inna niż pracownik wykonujący zawód medyczny, czyli pracę związaną z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w podmiocie leczniczym. Są to osoby zatrudnione na stanowiskach działalności podstawowej, określonych w części pierwszej załącznika do Rozporządzenia w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami. Zaliczają się do nich m.in. dietetyk, farmaceuta, technik analityki medycznej, laborant, logopeda, psycholog i psycholog kliniczny, ratownik medyczny, opiekunka dziecięca, technik masażysta. Takie ścisłe wskazanie najprawdopodobniej ma pozwolić na rozróżnienie pracowników działalności podstawowej od nieobjętych ustawą pracowników administracyjnych, technicznych, ekonomicznych czy gospodarczych. Wszystkie te osoby łączy to, że ustawa będzie miała zastosowanie zarówno do pracowników medycznych, jak i niemedycznych zatrudnionych wyłącznie na podstawie umowy o pracę. Osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych nie będą uprawnione do skorzystania z jej profitów. Takie rozwiązanie ma zapewnić realizację celu w postaci zwiększenia atrakcyjności zatrudnienia pracowniczego.
Współczynnik 0,53
W nowelizacji zaproponowano pracownikom niemedycznym współczynnik pracy w wysokości 0,53. Jest to wskaźnik, przez który zostanie pomnożone przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej z roku poprzedniego w celu obliczenia najniższego dopuszczalnego prawem poziomu wynagrodzenia zasadniczego tej grupy pracowników. Z zastosowania przepisów nowelizacji wynika, że najniższe wynagrodzenie zasadnicze dla tej grupy od 2021 r. nie będzie mogło być niższe niż 2664 zł brutto, przy czym tryb dochodzenia do tego poziomu wynagrodzenia zasadniczego będzie identyczny jak w przypadku pracowników medycznych, objętych już zakresem ustawy. Gwarantuje to systematyczny wzrost wynagrodzeń o 20% na dzień 1 lipca każdego roku od 2018 do 2021 r. Należy również zwrócić uwagę, że wzrost dotyczy wynagrodzeń zasadniczych, od których następnie będą obliczane dodatki do pensji. Rozwiązanie to jest zatem znacznie korzystniejsze niż powszechne przepisy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. Zmiany również dla pielęgniarek Nowelizacja przewiduje ponadto przeniesienie grupy pielęgniarek i położnych zatrudnionych na stanowiskach wymagających wykształcenia magisterskiego, ale nieposiadających specjalizacji, do grupy zawodowej o wyższym współczynniku. Oznacza to jego podniesienie z 0,64 do 0,73. W przypadku pielęgniarek i położnych zatrudnionych na stanowisku pracy, na którym wymagane jest posiadanie specjalizacji, niezależnie od poziomu wykształcenia i ukończonego kierunku studiów, będzie miał zastosowanie jednakowy współczynnik pracy, taki jak w przypadku pielęgniarek i położnych bez specjalizacji, które są zatrudnione na stanowiskach, gdzie wymagany jest tytuł magistra pielęgniarstwa lub położnictwa – w wysokości 0,73.
Zachęta do edukacji
Wprowadzane zmiany oznaczają podniesienie najniższego wynagrodzenia zasadniczego dla pracowników niemedycznych oraz opisanej wyżej grupy pielęgniarek i położnych. Mają one również zachęcać do podnoszenia kwalifikacji przez pielęgniarki i położne, nie tylko w drodze specjalizacji, lecz także studiów wyższych magisterskich na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo.
Jakie są nowości w sprawie?
Nowe przepisy weszły w życie 25 października 2018 r. Co istotne, przepisy o wzroście wynagrodzeń pracowników niemedycznych działalności podstawowej oraz pielęgniarek i położnych zatrudnionych na stanowiskach, na których wymagane jest wykształcenie magisterskie, weszły z mocą od 1 lipca 2018 r., co skutkuje koniecznością wyrównania wynagrodzeń od pierwszego dnia lipca.
Monika Błońska
Autorka jest radcą prawnym, dyrektorem departamentu w Mariański Group Kancelarii Prawno-Podatkowej
Przeczytaj także: "Zdążyć przed obowiązkową dokumentacją elektroniczną" i "Blaski i cienie samozatrudnienia w podmiotach leczniczych".
Zachęcamy do polubienia profilu „Menedżera Zdrowia” na Facebooku: www.facebook.com/MenedzerZdrowia i obserwowania kont na Twitterze i LinkedInie: www.twitter.com/MenedzerZdrowia i www.linkedin.com/MenedzerZdrowia.
