Praktyczne zajęcia w dużych grupach – nieakceptowalne

– Każdy nauczyciel akademicki uczący przyszłych lekarzy bierze na siebie ogromną odpowiedzialność za pacjentów, którym ci kiedyś będą pomagać – podkreśla prof. Jerzy Sieńko, twierdząc, że tworzenie piętnastoosobowych grup studenckich na zajęciach klinicznych to uniemożliwia.

W czasie studiów lekarskich, zwykle od trzeciego do szóstego roku, odbywają się praktyczne zajęcia kliniczne. Studenci uczą się zbierania wywiadu, badania fizykalnego i funkcjonowania oddziałów. Standardem była nauka w grupach sześcioosobowych.

2 października 2023 r. minister Przemysław Czarnek zmienił standardy jakości kształcenia – pozwolił na liczniejsze grupy kliniczne.

Tę decyzję krytykuje zarząd Porozumienia Rezydentów OZZL, który – aby potwierdzić swoje racje – publikuje komentarz prof. dr. hab. n. med. Jerzego Sieńki, konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie chirurgii ogólnej dla Zachodniego Pomorza.

Co za dużo, to niezdrowo – dotyczy też lekarzyPraktyczne zajęcia kliniczne w grupach większych niż pięcioosobowych? To nie pozwoli zapewnić odpowiedniej jakości kształcenia oraz komfortu i bezpieczeństwa chorym.

– Każdy nauczyciel akademicki uczący przyszłych lekarzy bierze na siebie ogromną odpowiedzialność za pacjentów, którym ci kiedyś będą pomagać – zaczyna prof. Sieńko, twierdząc, że tworzenie piętnastoosobowych grup studenckich na zajęciach klinicznych to uniemożliwia i jest nieakceptowalne z wielu powodów.

Sieńko podkreśla, że każdy pacjent ma swoją godność i należy mu się szacunek.

– Wprowadzenie na przykład na salę chorych piętnastu studentów, aby przeprowadzić badania, w tym wywiad niejednokrotnie dotyczący intymnych kwestii, niewątpliwie będzie przekroczeniem bariery komfortu psychicznego takiego pacjenta – stwierdza.

– Nie wyobrażam sobie obecności tak licznej grupy studentów na sali operacyjnej. Stanowi to niepotrzebne zwiększenie ryzyka epidemiologicznego i ogranicza przestrzeń operacyjną – zauważa.

– Niedopuszczalna byłaby sytuacja, w której operator potrzebuje na przykład pilnej wymiany ssaka przy intensywnym krwawieniu, a asystentka instrumentariuszki, chcąc go podać, nie może przebić się przez tłum studentów – komentuje.

Przeczytaj także: „Nauczanie psychiatrii – tylko praktycznie”.