Apiksaban zapobiega udarowi mózgu w migotaniu przedsionków

Apiksaban, będący bezpośrednim inhibitorem czynnika Xa, został poddany już kilku badaniom klinicznym. W 2007 r. wykazano, że był równie skuteczny, co enoksaparyna, w zapobieganiu incydentom zakrzepowo-zatorowym związanym z endoprotezowaniem stawu kolanowego, a w 2010 r. przedstawiono wyniki sugerujące jego wyższość względem enoksaparyny w przypadku endoprotezoplastyki stawu biodrowego.

Wyniki badania APPRAISE-2 opublikowane w 2011 r. stanowiły argument przeciw włączaniu terapii apiksabanem w dawce 5 mg dwa razy dziennie w uzupełnianiu terapii przeciwpłytkowej u pacjentów wysokiego ryzyka po ostrym zespole wieńcowym ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia i brak korzyści. Eksperyment ARISTOTLE z 2011 r. wskazał na lepsze skuteczność i bezpieczeństwo apiksabanu względem warfaryny w redukcji ryzyka udaru mózgu u pacjentów z migotaniem przedsionków. Również w 2011 r. udostępnione zostały analizy z badania AVERROES, w którym u pacjentów z migotaniem przedsionków, którzy nie mogli być leczeni antagonistą witaminy K, apiksaban zmniejszał ryzyko wystąpienia zatoru, w tym udaru mózgu, bez istotnego zwiększenia ryzyka krwawienia. W bieżącym numerze „The Lancet Neurology” Diener i wsp. wyciągają dodatkowe wnioski z zestawu danych badania AVERROES. Celem nowej analizy było porównanie skuteczności i bezpieczeństwa apiksabanu (5 mg dwa razy dziennie) i aspiryny (81-324 mg dziennie) u pacjentów z udarem mózgu lub przemijającym atakiem niedokrwiennym (TIA) w wywiadzie. Konstrukcja badania uniemożliwiała pacjentom i lekarzom poznanie podawanej substancji. Dane zebrane w trakcie okresu obserwacyjnego o średniej długości 1.1 roku zostały wykorzystane dla określenia rocznego ryzyka wystąpienia udaru mózgu lub incydentu zatorowego (główny punkt końcowy). Udar mózgu i incydenty zatorowe wystąpiły w mniejszym odsetku w grupie pacjentów z uprzednim udarem lub TIA przyjmujących apiksaban względem grupy otrzymującej aspirynę (2.39% względem 9.16% w skali roku). U pacjentów bez obciążonej w ten sposób historii choroby, częstość zdarzeń określonych punktem końcowym obliczona w skali roku wynosiła odpowiednio 1.68% i 3.06%. Ryzyko istotnego krwawienia było podobne dla apiksabanu i aspiryny. Reprezentujący komitet badania AVERROES autorzy podsumowują uzyskane wyniki zauważając, że apiksaban przynosi podobne korzyści niezależnie od wcześniejszego wystąpienia udaru lub TIA. Dlatego większą redukcję ryzyka można osiągnąć u pacjentów, którzy wyjściowo narażeni są na wysokie ryzyko udaru mózgu.