Brak korzyści z wczesnego stosowania heparyn po niedokrwiennym udarze mózgu

Analiza danych zebranych w pięciu randomizowanych badaniach klinicznych pozwoliła stwierdzić, że stosowanie heparyn w pierwszych 14 dniach po udarze niedokrwiennym mózgu nie przynosi korzyści w grupach podwyższonego ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej.

Celem przeprowadzonego przez Whiteley i wsp. badania było określenie warunków wstępnych i optymalnych metod stosowania terapii przeciwkrzepliwej heparynami w niedokrwiennym udarze mózgu. Aktualnie uważa się, że stosowanie heparyn u unieruchomionych pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu może przynosić korzyść w postaci zmniejszenia ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Autorzy publikacji oparli się na danych pochodzących z pięciu randomizowanych badań klinicznych, w których u dużej liczby pacjentów skuteczność heparyn oceniano w porównaniu z kwasem acetylosalicylowym, a także placebo. Dla celów projektu opracowano schematy analizy statystycznej uwzględniające występowanie niekorzystnych zdarzeń, którym podawanie heparyn może zapobiegać, jak i potencjalnie indukowanych podażą środków przeciwkrzepliwych. Dane dotyczyły pierwszych dwóch tygodni leczenia po udarze. Z większym ryzykiem zdarzeń zakrzepowo-zatorowych oraz krwawienia związane były: większy ubytek neurologiczny, starszy wiek oraz migotanie przedsionków. Opracowano model, który pozwalał przewidzieć zdarzenia zakrzepowo-zatorowe u 63% pacjentów spośród wszystkich, u których one wystąpiły. Obliczono, że korzyść ze stosowania heparyn nie była większa u pacjentów narażonych na podwyższone ryzyko zdarzeń zakrzepowo-zatorowych. Nie odnotowano także, by heparyny przynosiły większą korzyść u osób narażonych na mniejsze ryzyko krwawienia. Autorzy uznali, że wobec braku korzyści ze wczesnego stosowania heparyn w niedokrwiennym udarze mózgu, nie było celowe i możliwe określenie warunków wstępnych dla podejmowania takiej terapii.