Długość przeżycia u młodych pacjentów po udarze mózgu

W badaniu obserwacyjnym przeprowadzonym przez Rutten-Jacobs i wsp. stwierdzono, że umieralność w grupie pacjentów, którzy przeżyli udar mózgu w wieku 18-50 lat była czeterokrotnie większa niż w populacji ogólnej.

Rutten-Jacobs i wsp. zrealizowali projekt, którego celem było określenie długości przeżycia u pacjentów, którzy doznali udaru mózgu w wieku 18-50 lat. Analizie poddano dane dotyczące łącznie 959 pacjentów. W tej grupie znaleźli się chorzy po udarze niedokrwiennym (n = 606), przemijającym ataku niedokrwiennym (TIA, transient ischemic attack; n = 262) i udarach krwotocznych. Mediana długości okresu obserwacyjnego wyniosła ponad 8 lat, a średnia ponad 11 lat. Autorzy porównywali umieralność w badanych grupach i w populacji ogólnej. Głównym mierzonym parametrem było prawdopodobieństwo zgonu pacjentów, którzy po udarze przeżyli co najmniej 30 dni, w ciągu 20 kolejnych lat. Stwierdzono, że w niedokrwiennym udarze mózgu prawdopodobieństwo to wynosiło 27% (34% u mężczyzn i 20% u kobiet), w TIA 25%, a w krwotoku śródmózgowym 14%. Względem średniej populacyjnej umieralności w grupach osób, które przeżyły udar wynosiły odpowiednio: 3.9, 2.6 i 3.9. Umieralność była zatem większa we wszystkich badanych grupach, niezależnie od typu udaru. Według Rutten-Jacobs i wsp. zaobserwowany wzrost umieralności w grupie pacjentów, którzy przeżyli udar w wieku od 18 do 50 lat, wymaga badań nad skutecznością prewencji wtórnej.