Doustne leczenie przeciwkrzepliwe a bezpieczeństwo trombolizy w udarze niedokrwiennym

Mazya i wsp. ocenili bezpieczeństwo stosowania trombolizy w ostrym niedokrwiennym udarze mózgu u 768 osób leczonych warfaryną. Stwierdzili, że u chorych z INR nieprzekraczającym 1.7 wyniki leczenia nie różniły się od uzyskanych u pozostałych pacjentów.

Mazya i wsp. zaprojektowali badanie, którego celem było dostarczenie nowych danych, które pomogłyby rozstrzygnąć, czy bezpieczne jest stosowanie trombolizy tkankowym aktywatorem plazminogenu (tPA, tissue plasminogen activator) u chorych przyjmujących doustne leki przeciwkrzepliwe. Zwrócili przy tym szczególną uwagę na fakt, że europejska rejestracja tPA w udarze mózgu wyklucza jego stosowanie równocześnie z doustną antykoagulacją. W Stanach Zjednoczonych tPA jest dopuszczony do stosowania przy wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR, international normalized ratio) nie większej niż 1.7. Autorzy przeanalizowali dane dotyczące 45 074 chorych leczonych trombolizą, z których 768 było leczonych warfaryną i miało INR nie większy niż 1.7. Pacjenci z podgrupy leczonej warfaryną mieli więcej współwystępujących chorób i byli starsi niż pozostali chorzy z niedokrwiennym udarem mózgu. Po uwzględnieniu tych różnic stwierdzono, że stosowanie tPA nie było w tej podgrupie związane z większą częstością występowania krwotoku śródmózgowego. Wyniki leczenia trombolizy u chorych przyjmujących doustne leki przeciwkrzepliwe po 3 miesiącach od udaru, mierzone śmiertelnością i sprawnością ruchową, także się nie różniły w porównaniu do pozostałych chorych. Wykazano większą częstość rekanalizacji po tPA u chorych leczonych warfaryną; różnica ta nie była jednak istotna statystycznie (p = 0.066). W innej szczegółowej analizie obliczono, że w określonych warunkach rekanalizacja u tych pacjentów była szybsza. Autorzy napisali w podsumowaniu, że u chorych z ostrym niedokrwiennym udarem mózgu poddanych trombolizie leczenie warfaryną przy INR nie większym niż 1.7 nie zwiększało ryzyka wystąpienia krwotoku śródmózgowego, ani nie skutkowało wzrostem ryzyka niepełnosprawności lub zgonu.