Nowe radiologiczne biomarkery stanu klinicznego w stwardnieniu rozsianym

Wykorzystując rezonans magnetyczny w polu o indukcji magnetycznej 7 T Nielsen i wsp. wykazali, że zmiany korowe typu I (na granicy istoty białej i szarej) oraz III i IV (położone powierzchownie, pod oponą miękką) mogą pełnić rolę biomarkerów stanu klinicznego w stwardnieniu rozsianym.

Celem badania przeprowadzonego przez Nielsen i wsp. było wykorzystanie rezonansu magnetycznego w polu o indukcji magnetycznej 7 Tesli (T) w celu określenia charakteru zmian korowych u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Skan wykonano u 27 pacjentów z nawracająco-remitującym lub pierwotnie postępującym stwardnieniem rozsianym w różnym stadium zaawansowania. Dane zbierano techniką FLASH (fast low-angle shot), uzyskując T2-ważone obrazy kory mózgu. W okresie tygodnia po badaniu metodą rezonansu magnetycznego chorzy byli poddawani ocenie neuropsychologicznej i fizykalnej. Stwierdzono zależność między występowaniem zmian korowych typu III i IV a niepełnosprawnością, którą charakteryzowało ρ Spearmana wynoszące 0.67 (p < 0.0001). Zaobserwowane zmiany korowe typu pierwszego oraz ogniska demielinizacji w istocie białej były związane z pogorszeniem w zakresie 6 z 11 parametrów oceny neuropsychologicznej. Zmiany korowe typu II, a także objętość zmian w istocie szarej, nie były związane z ocenami uzyskiwanymi w testach neuropsychologicznych. Nielsen i wsp. wywnioskowali z przeprowadzonych obserwacji, że zmiany korowe typu I, III i IV obserwowane w obrazach uzyskanych techniką rezonansu magnetycznego w polu o indukcji 7 T mogą stanowić markery stanu klinicznego u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym.