Serwis onkologiczny

Aim of the study : The objective of the study was to determine the body composition (BC) changes in women with breast cancer after endocrine therapy, and the influence of aerobic training on the parameters under discussion. Material and methods : 41 women aged 32-48 (mean ± SD 44.1 ±4.4) with breast cancer during endocrine therapy (ET). This was a nonrandomized, prospective trial. The following examinations were conducted in patients according to the schedule: I before the beginning of ET; II after 6 months of the ET; III after 12 months of ET and after 6-month aerobic training. Body composition was evaluated using dual X-ray absorptiometry (DEXA) with respect to free fatty mass, lean, fat and the percentage location of android and gynoid fat. The body build was evaluated with respect to body height, body weight and selected anthropometric parameters BMI and WHR. Results : During the first six months of ET without regular physical activity the following was reported: a significant increase of body weight, BMI, the amount of fatty tissue, including android fat distribution (p < 0.05); the lack of any significant change in the amount of gynoid fatty tissue (p > 0.05). At that time muscle (p < 0.05) and free fatty mass (p > 0.05) reductions were reported. After the six-month aerobic workout no significant body weight or BMI increase was observed. However, there was a significant reduction in WHR (p < 0.05), which correlated with the decrease of android fatty tissue (p < 0.05). The other elements evaluated in the DEXA underwent statistically insignificant changes. Conclusions : The outcome analysis allows us to conclude that during breast cancer ET the patients are reported to have negative changes in BC and phy­sique. Therefore, this patient group is advised to receive regular rehabilitation with the aim of reducing the side effects of the treatment. However, aerobic train­ing seems to be insufficient in order to fully reduce the side effects of this form of cancer therapy.

Background : HER2 consists of an extracellular domain (the target for trastuzumab), a transmembrane domain, and an intracellular domain, which is recognized by an antibody used in the immunohistochemical assessment of HER2 overexpression. The study consisted of 31 patients with metastatic breast cancer treated with trastuzumab. The aim of the study was to evaluate retrospectively expression of extracellular and intracellular HER2 domains in primary breast cancers treated with surgery and to assess their correlation with biological features of tumours, disease-free survival, overall survival, as well as progression-free survival and survival since the start of trastuzumab treatment. Material and methods : All these patients relapsed and were treated with tras­tuzumab because of metastatic disease – none of them received trastuzumab in an adjuvant setting. Two kinds of antibodies were used in immunohistochemical evaluation: against extracellular and intracellular domains of the HER2. Results : A significant correlation between different patterns of HER2 domain overexpression and disease-free survival was found. Disease-free survival (the time from the primary operation to relapse – prior to the start of any palliative treatment) was the shortest in patients with overexpression of both domains compared to patients without overexpression of both domains and the group with intracellular domain overexpression combined with absence of extracellular domain overexpression (median 13.2 vs. 24.3 vs. 52.4 months, p = 0.01). There was no significant difference between these 3 groups of patients in aspects of biological features of tumours, overall survival, progression-free survival and survival since the start of trastuzumab treatment. Conclusion: Concurrent assessment of extracellular and intracellular domains of HER2 may have prognostic value for HER2-positive patients.

Aim of the study : The purpose of this study is to investigate the complementary/alternative medicine (CAM) usage and the factors affecting this among cancer patients in the western region of Turkey. 220 adult cancer patients participated in the study and 93 patients (42.3%) were found to use at least one CAM method. Material and methods : Our study was done by face-to-face communication in a university hospital, in Turkey. Oncology patients’ primary diseases, sociodemographic characteristics, complementary alternative medicine usage, psychological conditions and quality of life were evaluated with proper psychological scales. Patients using and not using CAM were compared with respect to Beck Depression, State Trait Anxiety and Beck Hopelessness scores. No statistically significant difference was detected between/among the groups in BDI (12.0 ±8.4, 11.9 ±8.7, p = 0.96), BHS (5.5 ±4.9, 4.8 ±4.4, p = 0.27) or STAI (43.7 ±8.0, 44.3 ±8.2, p = 0.64) scores. Patients using and not using CAM were compared with respect to WHOQOL-BREF quality of life scores. There was no statistically significant difference between/among the groups in WHOQOL-BREF sub-group scores (physical, psychological, social relations, environment, standardized by culture (environment), general health). Results : Nearly half of the patients (42.3%) in this region were found to be using at least one of the CAM methods. The patients mostly preferred herbal methods, with the leading product being stinging nettle (Urtica dioica). The severity of disease (recurrence and dissemination) and patients’ knowledge of the diagnoses were the most important factors affecting the CAM usage. Conclusions : The usage of CAM by oncology patients and the effects of CAM on the present medication prescribed by oncology practitioners must be remembered when they are admitted to polyclinics. Also it must be known that patients with advanced stage and patients with recurrence are more likely to use complementary alternative medications than early stage patients. Therefore oncology patients must be informed about CAM besides their clinical situations. At least physicians should give answers about the CAM to their patients.

Aim of the study : To analyse practical aspects of implementing the Personal Data Security Management System (PDSMS) in an oncology centre based on applicable legal requirements and professional standards. Material and methods : The research method is based on the analysis of legal documents, quality standards, analysis of progress in the achievement of objectives of the PDSMS based on interviews with heads of units and on review of data protection documentation. Results : The implementation of the PDSMS has caused the processed data to be adequately protected, minimised the risk of such data being used in a manner incompatible with their purpose, while ensuring the hospital’s compliance with applicable legal regulations. Conclusions : The implementation of the PDSMS has required technical and organisational measures to be taken in the centre’s organisational units, in particular appointing data protection officers, engaging staff in the data protection process by awarding them with authorisations to process data and familiarising them with securities that have been put in place.

Aim of the study: To determine the ad­ded value of computed tomography perfusion (CTP) images combined with contrast-enhanced computed tomography (CECT) images in staging of head and neck squamous cell cancer (SCC). Material and methods: Forty-seven consecutive patients with histologically proven squamous cell cancer of the head and neck and qualified for surgical treatment were prospectively evaluated in 2 groups: based on CECT multiplanar reformations (axial, coronal and sagittal), and separately, based on CTP images combined with CECT data. Tumour stage was assessed in each group separately, with special emphasis on T4 stage, and results were compared with histological findings. Five patients underwent endoscopic laser tumour resection, 11 underwent other tumour resection (glossectomy, pharyngectomy) and 31 patients underwent en-bloc resection of the hypopharynx and larynx, allowing detailed pathological evaluation of possible tumour infiltration into surrounding structures. Two experienced head and neck radiologists evaluated the images. Inter-observer agreement was tested with the modified k test. The χ2 test was applied to compare the number of correctly staged tumours for the two methods and readers. Results : Inter-observer agreement was high (k = 0.88-0.90). Significant differences between the two groups were observed; with added CTP assessment more anatomical structures were rated positive for tumour infiltration and diagnostic accuracy of this method was significantly higher when compared to CECT images. Sole evaluation of CECT images in less advanced cases led to overestimation of the disease, since inflammation and slight oedema could not be differentiated from tumour. Conclusions : Contrast-enhanced computed tomography multi-planar images enhanced with CTP images were proven to improve accuracy in head and neck cancer staging. The added value of CTP may help to avoid overestimation of the malignant process and at the same time may facilitate depiction all infiltrated structures.

A whole range of complex interactions develops between growing malignant neoplastic cells and non-malignant stromal elements of a tumour. The tumour microenvironment includes a number of interrelated elements: fibroblasts, macrophages and dendritic cells, endo­thelial cells, pericytes, inflammatory cells and extracellular matrix components. All these elements are actively involved in tumour growth and progression and angiogenesis, and can either promote or inhibit these processes. Understanding of the relationship between the various components of the tumour microenvironment and tumour cells may allow the introduction of combination drug therapy having different target points which gives hope of reducing the doses of medicines, and thus reducing their toxicity while increasing their efficiency.

Nowadays, diagnostics enables detection of cancer-related mutations. It concerns germline mutations as well as de novo mutations. The number of genetics tests available for specific tumors increase incessantly. BRCA1 and BRCA2 are high-penetrant genes, but still their functions and mechanisms leading to cancer caused by their mutations remain unknown. Germline alterations in BRCA1 and BRCA2 sequences are related to hereditary breast cancer syndrome (HBC), hereditary breast and ovarian cancer syndrome (HBOC), hereditary ovarian cancer syndrome (HOC). Primary and secondary tumors prevention and choice of the best treatment are the benefits of the detection of BRCA2 mutations. Research on correlation between the tumor phenotype and the type of mutation is continuously performed. This research may have an impact on the development of more effective drugs.

Rak gruczołu krokowego jest jednym z najczęściej rozpoznawanych nowotworów złośliwych u mężczyzn. Podstawowymi metodami leczenia radykalnego chorych z tym rozpoznaniem jest leczenie chirurgiczne oraz radioterapia. Rozwój możliwości technicznych oraz wieloletnie doświadczenie kliniczne dają możliwość optymalizacji radioterapii przeprowadzanej we wszystkich stopniach zaawansowania klinicznego. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie lekarzom innych specjalności niż onkologia kliniczna i radioterapia onkologiczna ogólnych zasad kwalifikacji i postępowania terapeutycznego z chorymi na raka gruczołu krokowego. W przypadku teleradioterapii promieniowanie jonizują­ce jest generowane poza ciałem pacjenta, najczęściej przy użyciu przyspieszaczy liniowych. Brachyterapia jest drugim podstawowym działem radioterapii, gdzie źródło promieniowania jonizującego umieszczane jest w guzie nowotworowym lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie. Wyniki licznych badań kli­nicznych wskazują, że radioterapia daje szansę na wyleczenie chorych z różnym stopniem zaawansowania klinicznego choroby przy stale zmniejszającym się odsetku poważnych powikłań popromiennych.

Soft tissue sarcomas account for 1-2% of all tumours. About 10 to 20% of these tumours are localized in the retroperitoneal space. The basis of diagnostics is radiological examinations. The treatment of retroperitoneal sarcomas is based on surgery combined with radiotherapy and chemotherapy. The patient, aged 45, with a histopathological diagnosis of liposarcoma, was operated on with brachytherapy and radiotherapy. After 18 months the recurrence of the disease was diagnosed in CT examination. Before chemotherapy, CT and MR examinations and biopsy had been done with no recurrence result. The above-mentioned changes were found to be the post-treatment changes. The current condition of the patient is good; there is no recurrence and no remote metastasis.

Przyczynowe leczenie farmakologiczne obecnie najczęściej jest wykorzystywane w leczeniu paliatywnym rozsianego raka nerki, rzadziej – guzów nieresekcyjnych. Wprowadzenie leków ukierunkowanych molekularnie poprawiło rokowanie chorych na raka o histologii jasnokomórkowej w stadium zaawansowanym. Na podstawie opublikowanych wyników pro­­­spektywnych badań klinicznych III fazy kilka substancji uzyskało rejestrację do stosowania w tym rozpoznaniu. Wskazania do podawania poszczególnych leków są zróżnicowane, choć nierzadko wzajemnie się pokrywają. Choć podobne pod względem mechanizmu działania, leki te różnią się między sobą profilem toksyczności, która jest istotna z racji długotrwałego okresu leczenia o założeniu paliatywnym oraz możliwości prowadzenia terapii sekwencyjnej. Wszystko razem decyduje o tym, że nie ma jednego leku, który stanowiłby optymalne postępowanie u każdego pacjenta z tą chorobą. W Polsce uwarunkowania formalne wynikające z prowadzenia specyficznej polityki refundacyjnej prowadzą do suboptymalnego leczenia części osób z rozpoznaniem raka nerki. W artykule omówiono ten problem.

Opisywany przypadek dotyczy pacjenta z zaawansowanym nowotworem o nieznanym umiejscowieniu pierwotnym, u którego pomyślnie przeprowadzono zamianę morfiny o kontrolowanym uwalnianiu (CR) na oksykodon CR. Mężczyznę, lat 71, przyjęto do hospicjum domowego ze względu na przerzuty nowotworowe do kości i szyjnych węzłów chłonnych po zastosowaniu radioterapii paliatywnej. Pacjent uskarżał się głównie na silny ból (o natężeniu 6–8 w skali NRS) w obrębie szyi i odcinku piersiowym kręgosłupa. Ból był oporny na tramadol, który zastąpiono przezskórnym fentanylem oraz morfiną CR w dawce dobowej ustalonej ostatecznie na 240 mg (40 mg w bólu przebijającym). Inną dolegliwością zgłaszaną przez pacjenta były zaparcia. Leczenie morfiną przerwano, a następnie wdrożono oksykodon CR w dawce 80 mg dwa razy na dobę. Po upływie 6 tygodni dawkę zwiększono do 100 mg dwa razy na dobę, osiągając zadowalający efekt przeciwbólowy (3–4 w skali NRS). Podczas przyjmowania oksykodonu CR nie stwierdzono istotnych działań niepożądanych. U pacjenta pomyślnie kontynuowano ustalony schemat leczenia aż do wystąpienia epizodu drgawkowego na skutek przerzutów nowotworowych do mózgu i skierowania pacjenta na oddział szpitalny w celu dalszego leczenia.

Podczas San Antonio Breast Cancer Symposium przedstawiono wyniki badania III fazy (CLEOPATRA), opublikowane tego samego dnia w New England Journal of Medicine. W badaniu oceniano efektywność pertuzumabu z trastuzumabem i docetakselem u kobiet chorych na zaawansowanego/przerzutowego raka piersi, których guzy prezentowały nadekspresję HER2.

Polscy lekarze, mimo że teoretycznie mają dostęp do najnowszych osiągnięć medycyny, korzystają z nich znacznie rzadziej niż ich zagraniczni koledzy. Problemem nie jest jednak brak wiedzy czy woli specjalistów, lecz nieefektywny sposób wypracowywania decyzji o przyznaniu leku. Obecne rozwiązanie w postaci puli terapii niestandardowych oznacza, że zgoda na leczenie chorego za każdym razem wymaga indywidualnej aprobaty dyrektorów oddziałów wojewódzkich NFZ.

U większości chorych NDRP rozpoznawany jest w zaawansowanym stadium (IIIB/IV), wymagającym systemowego leczenia. Rokowanie dla tych chorych jest nadal złe, 5 lat przeżywa w tej grupie tylko kilka procent chorych. Jedną z dotychczas stosowanych opcji terapeutycznych jest hamowanie receptora dla naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR).

Podczas San Antonio Breast Cancer Symposium zaprezentowano zaktualizowane wyniki badania BOLERO-2, w którym oceniano skuteczność ewerolimusu skojarzonego z eksemestanem u kobiet po menopuazie chorych na zaawansowanego raka piersi, których guzy prezentowały obecność receptorów hormonalnych i u których doszło do niepowodzenia wcześniejszej terapii.

Sposób w jaki w Polsce traktowanych jest kilkanaście tysięcy pacjentów chorych na szpiczaka mnogiego woła o pomstę do nieba. Wbrew argumentom naukowym i finansowym leczeni są nieskutecznie. Mamy jeden z najgorszych w Europie wskaźników dostępu do nowoczesnych terapii. Wszystko to przez urzędniczą inercję.

W The Lancet ukazały się wyniki badania RADIANT-2 oceniające skuteczność ewerolimusu w skojarzeniu z oktreotydem w leczeniu nieoperacyjnych guzów neuroendokrynnych.

Grupa Stevena O'Daya opublikowała wyniki badania II fazy (BEAM), w którym oceniła efektywność leczenia bewacyzumabem w połączeniu z chemioterapią w porównaniu z samą chemioterapią u chorych na nieoperacyjnego czerniaka.

Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (U.S. FDA – Food and Drug Administration) zarejestrowała 10 leków stosowanych w leczeniu nowotworów litych.

EMA (European Medicines Agency) zarejestrowała sześć nowych leków oraz rozszerzyła wskazania pięciu leków stosowanych w leczeniu nowotworów litych.