Atezolizumab w leczeniu wczesnego trójujemnego raka piersi: wyniki badania IMpassion031

Preferowana chemioterapia neoadjuwantowa u pacjentek z wczesnym trójujemnym rakiem piersi składa się z antracykliny, cyklofosfamidu oraz taksanu. W badaniu o akronimie IMpassion031 dodano do tej kombinacji atezolizumab (przeciwciało monoklonalne anty-PD-L1, inhibitor punktu kontrolnego).

Pacjentki, które wcześniej nie były leczone, zostały randomizowane do atezolizumabu lub placebo. Ponadto, każda otrzymała nabpaklitaksel, cyklofosfamid oraz doksorubicynę przez 8 tygodni, a następnie wykonywano zabieg. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były odpowiedź w zakresie badania histopatologicznego po zabiegu u wszystkich zrandomizowanych uczestniczek oraz w grupie z ekspresją PD-L1 w co najmniej 1% obszaru guza.

W sumie 165 pacjentek zostało zrandomizowanych do grupy interwencyjnej, a 168 do grupy kontrolnej. W całej populacji pierwszorzędowy punkt końcowy uzyskało 95 (58%) kobiet leczonych atezolizumabem, oraz 69 (41%) z grupy placebo (p=0,004). W podgrupie uczestniczek u których guz wykazywał ekspresję PD-L1, pierwszorzędowy punkt końcowy osiągnęło 53 (69%) pacjentek z grupy interwencyjnej i 37 (49%) z grupy placebo (p=0,02). Do zdarzeń niepożądanych 3 lub 4 stopnia częściej dochodziło o grupie interwencyjnej (23% vs. 16%).

Dodanie do neoadjuwantowej chemioterapii atezolizumabu, pozwalało uzyskać lepszą odpowiedź w zakresie badania histopatologicznego po zabiegu u pacjentek z wczesnym trójujemnym rakiem piersi.