Awelumab z aksytynibem w raku nerki – nowa rejestracja FDA
Autor: Aleksandra Lang
Data: 12.06.2019
Źródło: www.fda.gov
14 maja 2019 r. Amerykańska Agencja Żywności i Leków (ang. American Food and Drug Administration, FDA) zarejestrowała awelumab w skojarzeniu z aksytynibem do leczenia 1. linii chorych na zaawansowanego raka nerkowokomórkowego. Rejestracja oparta jest na wynikach randomizowanego, wieloośrodkowego, otwartego badania klinicznego JAVELIN Renal 101.
Do badania JAVELIN Renal 101 włączono 886 dotychczas nieleczonych chorych na zaawansowanego raka nerkowokomórkowego niezależnie od ekspresji PD-L1. Chorych losowo przydzielono do ramienia z awelumabem w dawce 10 mg/kg masy ciała w dożylnej infuzji co 2 tygodnie w skojarzeniu z aksytynibem doustnie w dawce 5 mg dwa razy dziennie lub sunitynib w dawce 50 mg doustnie raz na dobę przez 4 tygodnie z dwutygodniową przerwą w przyjmowaniu leku, stosowanymi do radiologicznej progresji choroby bądź nieakceptowalnej toksyczności.
Głównym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) oceniany przez zaślepioną centralną komisję na podstawie kryteriów RECIST 1.1 oraz czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) u chorych PD-L1-dodatnich. Drugorzędowymi punktami kontrolnymi był PFS i OS w całej populacji chorych włączonych do badania.
Statystycznie istotną poprawę w zakresie PFS wykazano zarówno w grupie chorych z obecnością ekspresji PD-L1 na komórkach guza (HR 0,61; 95% CI:0,48-0,79; p=0,0001), jak i w całej populacji chorych włączonych do badania (HR 0,69; 95% CI: 0,56-0,84; p=0,0002) w chwili analizy pośredniej.
Mediana PFS w całej populacji chorych włączonych do badania wynosiła 13,8 miesiąca dla chorych w ramieniu z awelumabem i aksytynibem oraz 8,4 miesiąca dla chorych otrzymujących sunitynib. Po czasie obserwacji z medianą wynoszącą 19 miesięcy dane dotyczące OS nie były jeszcze dojrzałe.
Najczęstsze działania niepożądane awelumabu w skojarzeniu z aksytynibem występujące u > 20% chorych na raka nerkowokomórkowego obejmowały biegunkę, zmęczenie, nadciśnienie tętnicze, bóle mięśniowo-szkieletowe, nudności, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, erytrodyzestezję dłoniowo-podeszwową, duszność, zmniejszenie apetytu, niedoczynność tarczycy, wysypkę, kaszel, bóle brzucha czy bóle głowy. Toksyczność wątrobową w stopniu 3. lub 4. Odnotowano u 9% chorych, co skutkowało zakończeniem leczenia awelumabem lub aksytynibem u 7% chorych. Ciężkie kardiologiczne działania niepożądane odnotowano u 7% chorych leczonych skojarzeniem awelumabu z aksytynibem.
Rekomendowana dawka awelumabu w leczeniu zaawansowanego raka nerkowokomórkowego wynosi 800 mg w postaci dożylnego wlewu podawanego raz na dwa tygodnie, podczas gdy aksytynib stosowany jest doustnie w dawce 5 mg dwa razy na dobę.
Głównym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) oceniany przez zaślepioną centralną komisję na podstawie kryteriów RECIST 1.1 oraz czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) u chorych PD-L1-dodatnich. Drugorzędowymi punktami kontrolnymi był PFS i OS w całej populacji chorych włączonych do badania.
Statystycznie istotną poprawę w zakresie PFS wykazano zarówno w grupie chorych z obecnością ekspresji PD-L1 na komórkach guza (HR 0,61; 95% CI:0,48-0,79; p=0,0001), jak i w całej populacji chorych włączonych do badania (HR 0,69; 95% CI: 0,56-0,84; p=0,0002) w chwili analizy pośredniej.
Mediana PFS w całej populacji chorych włączonych do badania wynosiła 13,8 miesiąca dla chorych w ramieniu z awelumabem i aksytynibem oraz 8,4 miesiąca dla chorych otrzymujących sunitynib. Po czasie obserwacji z medianą wynoszącą 19 miesięcy dane dotyczące OS nie były jeszcze dojrzałe.
Najczęstsze działania niepożądane awelumabu w skojarzeniu z aksytynibem występujące u > 20% chorych na raka nerkowokomórkowego obejmowały biegunkę, zmęczenie, nadciśnienie tętnicze, bóle mięśniowo-szkieletowe, nudności, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, erytrodyzestezję dłoniowo-podeszwową, duszność, zmniejszenie apetytu, niedoczynność tarczycy, wysypkę, kaszel, bóle brzucha czy bóle głowy. Toksyczność wątrobową w stopniu 3. lub 4. Odnotowano u 9% chorych, co skutkowało zakończeniem leczenia awelumabem lub aksytynibem u 7% chorych. Ciężkie kardiologiczne działania niepożądane odnotowano u 7% chorych leczonych skojarzeniem awelumabu z aksytynibem.
Rekomendowana dawka awelumabu w leczeniu zaawansowanego raka nerkowokomórkowego wynosi 800 mg w postaci dożylnego wlewu podawanego raz na dwa tygodnie, podczas gdy aksytynib stosowany jest doustnie w dawce 5 mg dwa razy na dobę.
