Daratumumab – kolejne wskazanie do zastosowania u chorych na szpiczaka plazmocytowego
Autor: Marta Koblańska
Data: 21.06.2018
Źródło: FDA/KS
Amerykańska Agencja Żywności i Leków (ang. Food and Drug Administration zarejestrowała daratumumab (DORZALEX) w skojarzeniu z inhibitorem proteasomu bortezomibem (VELCADE), melfalanem (lekiem alkilującym) i prednizonem u wcześniej nieleczonych chorych na szpiczaka plazmocytowego, którzy nie kwalifikują si do autologicznego przeszczepienia komórek macierzystych (ASCT).
Rejestrację FDA oparła na wynikach randomizowanego, otwartego, wieloośrodkowego badania klinicznego 3. fazy ALCYONE (MMY3007), którego wyniki opublikowano w New England Journal of Medicine. Skojarzenie daratumumabu z bortezomibem zmniejsza ryzyko progresji choroby lub zgonu o 50% w porównaniu do leczenia samym bortezomibem (HR 0,50; 95% CI; 0,38-0,65; p0,0001). Mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) dla skojarzenia daratumumabu z bortezomibem nie została jeszcze osiągnięta, podczas gdy mediana PFS u chorych leczonych bortezomibem wynosiła 18,1 miesiąca.
Leczenie skojarzone poprawia również całkowity odsetek odpowiedzi (ang. overall response rate, ORR), który wynosił 91% w porównaniu do 74% dla monoterapii bortezomibem. Dodatkowo leczenie skojarzone zwiększało odsetek całkowitych odpowiedzi czy bardzo dobrych częściowych odpowiedzi.
W badaniu klinicznym ALYCONE do najczęstszych działań niepożądanych w ramieniu otrzymującym leczenie skojarzone były infekcje górnych dróg oddechowych (48% vs 28%), reakcje związane z dożylnym podaniem leku (28% vs 0%) oraz obrzęki obwodowe (21% vs 14%). Ciężkie zdarzenia niepożądane w ramieniu otrzymującym daratumumab/bortezomib obejmowały zapalenie płuc (11% vs 4%), zakażenie górnych dróg oddechowych (5% vs 1%) oraz obrzęk płuc (2% vs 0%). Do najczęstszych nieprawidłowości laboratoryjnych 3. lub 4. stopnia w ramieniu leczenia skojarzonego należały limfopenia (58% vs 53%), neutropenia (44% vs 43%) oraz trombocytopenia (38% vs 42%). Specjalne ostrzeżenia dotyczące zastosowania daratumumabu dotyczą wystąpienia reakcji związanych z dożylnym podaniem leku, neutropenii, małopłytkowości.
Daratumumab, przeciwciało p/CD38, jest pierwszym przeciwciałem dla nieleczonych wcześniej chorych na szpiczaka plazmocytowego, którzy nie kwalifikują się do przeszczepienia komórek macierzystych. Daratumumab został zarejestrowany przez FDA po raz pierwszy w listopadzie 2015 roku jako monoterapia u chorych na szpiczaka plazmocytowego, którzy otrzymali wcześniej przynajmniej trzy linie leczenia, w tym inhibitory proteasomu oraz leki immunomodulujące, oraz u chorych opornych zarówno na inhibitor proteasomu jak i lek immunomodulujący. W listopadzie 2016 roku daratumumab został zarejestrowany w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem lub bortezomibem i deksametazonem u chorych, którzy otrzymali wcześniej przynajmniej jedną linię leczenia. W czerwcu 2017 roku daratumumab otrzymał dodatkową rejestrację w skojarzeniu z pomalidomidem i deksametazonem do leczenia chorych na szpiczaka plazmocytowego, którzy otrzymali wcześniej przynajmniej dwie linie leczenia, w tym lenalidomid oraz inhibitor proteasomu.
Leczenie skojarzone poprawia również całkowity odsetek odpowiedzi (ang. overall response rate, ORR), który wynosił 91% w porównaniu do 74% dla monoterapii bortezomibem. Dodatkowo leczenie skojarzone zwiększało odsetek całkowitych odpowiedzi czy bardzo dobrych częściowych odpowiedzi.
W badaniu klinicznym ALYCONE do najczęstszych działań niepożądanych w ramieniu otrzymującym leczenie skojarzone były infekcje górnych dróg oddechowych (48% vs 28%), reakcje związane z dożylnym podaniem leku (28% vs 0%) oraz obrzęki obwodowe (21% vs 14%). Ciężkie zdarzenia niepożądane w ramieniu otrzymującym daratumumab/bortezomib obejmowały zapalenie płuc (11% vs 4%), zakażenie górnych dróg oddechowych (5% vs 1%) oraz obrzęk płuc (2% vs 0%). Do najczęstszych nieprawidłowości laboratoryjnych 3. lub 4. stopnia w ramieniu leczenia skojarzonego należały limfopenia (58% vs 53%), neutropenia (44% vs 43%) oraz trombocytopenia (38% vs 42%). Specjalne ostrzeżenia dotyczące zastosowania daratumumabu dotyczą wystąpienia reakcji związanych z dożylnym podaniem leku, neutropenii, małopłytkowości.
Daratumumab, przeciwciało p/CD38, jest pierwszym przeciwciałem dla nieleczonych wcześniej chorych na szpiczaka plazmocytowego, którzy nie kwalifikują się do przeszczepienia komórek macierzystych. Daratumumab został zarejestrowany przez FDA po raz pierwszy w listopadzie 2015 roku jako monoterapia u chorych na szpiczaka plazmocytowego, którzy otrzymali wcześniej przynajmniej trzy linie leczenia, w tym inhibitory proteasomu oraz leki immunomodulujące, oraz u chorych opornych zarówno na inhibitor proteasomu jak i lek immunomodulujący. W listopadzie 2016 roku daratumumab został zarejestrowany w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem lub bortezomibem i deksametazonem u chorych, którzy otrzymali wcześniej przynajmniej jedną linię leczenia. W czerwcu 2017 roku daratumumab otrzymał dodatkową rejestrację w skojarzeniu z pomalidomidem i deksametazonem do leczenia chorych na szpiczaka plazmocytowego, którzy otrzymali wcześniej przynajmniej dwie linie leczenia, w tym lenalidomid oraz inhibitor proteasomu.
