Diwarasib z cetuksymabem skuteczny u chorych na raka jelita z mutacją KRAS G12C

W toczącym się badaniu klinicznym fazy 1b wykazano, że diwarasib w skojarzeniu z cetuksymabem wykazuje obiecujący profil bezpieczeństwa i aktywność kliniczną. Wyniki badania opublikowano 23 grudnia 2023 r. w „The Nature Medicine”.

Mutacje w genie KRAS G12C stwierdza się w około 4 proc. przypadków raka jelita grubego i wiążą się one z niekorzystnym rokowaniem. Obecny standard leczenia pierwszej linii obejmuje chemioterapię opartą na 5-FU oraz irynotekanie, oksaliplatynie i/lub kapecytabinie, ale skuteczność jest ograniczona, a toksyczność ogólnoustrojowa duża. W badaniach in vitro wykazano, że diwarasib cechuje 5-20 razy większa moc działania i do 50 razy większa selektywność w porównaniu do innych inhibitorów, takich jak sotorasib czy adagrasib. Zastosowanie diwarasibu w dawce 400 mg na dobę wiąże się z ORR 56,4 proc. u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca oraz 35,9 proc. u chorych na raka jelita grubego z medianą PFS wynoszącą odpowiednio 13,1 oraz 6,9 miesiąca.

W badaniu klinicznym fazy 1b oceniano skuteczność i bezpieczeństwo diwarasibu w skojarzeniu z cetuksymabem. Pierwszorzedowym punktem końcowym badania było bezpieczeństwo, drugorzędowe punkty końcowe obejmowały aktywność przeciwnowotworową oraz profil farmakokinetyczny. Do badania włączono 29 chorych na KRAS G12C -dodatniego raka jelita grubego. Zdarzenia niepożądane związane z leczeniem odnotowano u 13,8 proc. chorych. Odsetek odpowiedzi na leczenie wynosił 62,5 proc. (95 proc. CI 40,6-81,2 proc.) u 24 wcześniej nieleczonych chorych. Mediana czasu trwania odpowiedzi na leczenie (ang. duration of response, DoR) wynosiła 6,9 miesiąca, a mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) 8,1 miesiąca.

Diwarasib jest nadal oceniany u chorych na raka jelita grubego w skojarzeniu z innymi terapiami przeciwnowotworowymi, takimi jak bewacyzumab, inhibitor SHP2 i inawolysib (inhibitor PI3Kα).