123RF
FDA rozszerza wskazania do stosowania abemacyklibu we wczesnym raku piersi
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 29.03.2023
Źródło: Katarzyna Stencel, FDA
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
| Tagi: | FDA, abemacyklib, rak piersi, HER2 tamoksyf, inhibitor aromatazy |
FDA zarejestrowała abemacyklib w skojarzeniu z terapią hormonalną do leczenia uzupełniającego dorosłych pacjentów z wczesnym rakiem piersi z wysokim ryzykiem nawrotu, z dodatnią ekspresją receptora hormonalnego (HR), bez ekspresji receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu 2 (HER2) i z zajęciem węzłów chłonnych.
Do grupy wysokiego ryzyka włączono pacjentów z ≥4 patologicznymi węzłami chłonnymi pachowymi (pathologic axillary lymph node – pALN) lub 1–3 pALN oraz guzem w 3. stopniu złośliwości lub wielkości ≥50 mm.
Abemacyklib był wcześniej zarejestrowany do leczenia tej samej grupy chorych, ale z dodatkowym wymogiem wyniku oznaczenia Ki-67 ≥20%. Najnowsza rejestracja znosi wymóg oznaczania Ki-67.
Skuteczność tej terapii oceniano w wieloośrodkowym, otwartym, dwukohortowym badaniu klinicznym z randomizacją (1:1) monarchE (NCT03155997), z udziałem dorosłych kobiet i mężczyzn, po resekcji HR-dodatniego, HER2-ujemnego wczesnego raka piersi z dodatnimi węzłami chłonnymi o cechach klinicznych i patologicznych odpowiadających wysokiemu ryzyku nawrotu. Kryteria włączenia do kohorty 1. obejmowały obecność ≥4 pALN lub 1–3 pALN oraz guz w 3. stopniu złośliwości lub wielkości ≥50 mm. Kryteria włączenia do kohorty 1 obejmowały niespełnianie kryteriów włączenia do kohorty 1 oraz 1–3 pALN i ekspresję białka Ki-67 ≥20%. Pacjentów przydzielono losowo do grupy otrzymującej przez 2 lata abemacyklib w skojarzeniu z wybraną przez lekarza standardową terapią hormonalną (tamoksyfen lub inhibitor aromatazy) lub samą standardową terapię hormonalną.
Pierwszorzędowym punktem końcowym dotyczącym skuteczności było przeżycie wolne od choroby inwazyjnej (IDFS). Statystycznie istotną różnicę odnotowano w populacji ITT, głównie opierając się na wynikach 5120 pacjentów (91%) z kohorty 1. Współczynnik ryzyka IDFS wyniósł 0,653 (95% CI 0,567; 0,753). Odsetek IDFS po 48 miesiącach wyniósł 85,5% (95% CI 83,8; 87,0) w grupie otrzymującej abemacyklib w skojarzeniu ze standardową terapią hormonalną i 78,6% (95% CI 76,7; 80,4) w grupie otrzymującej samą standardową terapię hormonalną. Dane dotyczące czasu przeżycia całkowitego są jeszcze niedojrzałe, jednak w kohorcie 2. odnotowano więcej zgonów w grupie otrzymującej abemacyklib w skojarzeniu ze standardową terapią hormonalną w porównaniu z grupą otrzymującą samą standardową terapię hormonalną (10/253 w porównaniu z 5/264). W związku z tą obserwacją zarejestrowane wskazanie ograniczono do kohorty 1.
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥20%) były biegunka, zakażenia, neutropenia, zmęczenie, leukopenia, nudności, niedokrwistość i ból głowy.
Zalecana dawka początkowa abemacyklibu wynosi 150 mg dwa razy na dobę z tamoksyfenem lub inhibitorem aromatazy do ukończenia 2 lat leczenia lub do nawrotu choroby lub nieakceptowalnej toksyczności.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
Abemacyklib był wcześniej zarejestrowany do leczenia tej samej grupy chorych, ale z dodatkowym wymogiem wyniku oznaczenia Ki-67 ≥20%. Najnowsza rejestracja znosi wymóg oznaczania Ki-67.
Skuteczność tej terapii oceniano w wieloośrodkowym, otwartym, dwukohortowym badaniu klinicznym z randomizacją (1:1) monarchE (NCT03155997), z udziałem dorosłych kobiet i mężczyzn, po resekcji HR-dodatniego, HER2-ujemnego wczesnego raka piersi z dodatnimi węzłami chłonnymi o cechach klinicznych i patologicznych odpowiadających wysokiemu ryzyku nawrotu. Kryteria włączenia do kohorty 1. obejmowały obecność ≥4 pALN lub 1–3 pALN oraz guz w 3. stopniu złośliwości lub wielkości ≥50 mm. Kryteria włączenia do kohorty 1 obejmowały niespełnianie kryteriów włączenia do kohorty 1 oraz 1–3 pALN i ekspresję białka Ki-67 ≥20%. Pacjentów przydzielono losowo do grupy otrzymującej przez 2 lata abemacyklib w skojarzeniu z wybraną przez lekarza standardową terapią hormonalną (tamoksyfen lub inhibitor aromatazy) lub samą standardową terapię hormonalną.
Pierwszorzędowym punktem końcowym dotyczącym skuteczności było przeżycie wolne od choroby inwazyjnej (IDFS). Statystycznie istotną różnicę odnotowano w populacji ITT, głównie opierając się na wynikach 5120 pacjentów (91%) z kohorty 1. Współczynnik ryzyka IDFS wyniósł 0,653 (95% CI 0,567; 0,753). Odsetek IDFS po 48 miesiącach wyniósł 85,5% (95% CI 83,8; 87,0) w grupie otrzymującej abemacyklib w skojarzeniu ze standardową terapią hormonalną i 78,6% (95% CI 76,7; 80,4) w grupie otrzymującej samą standardową terapię hormonalną. Dane dotyczące czasu przeżycia całkowitego są jeszcze niedojrzałe, jednak w kohorcie 2. odnotowano więcej zgonów w grupie otrzymującej abemacyklib w skojarzeniu ze standardową terapią hormonalną w porównaniu z grupą otrzymującą samą standardową terapię hormonalną (10/253 w porównaniu z 5/264). W związku z tą obserwacją zarejestrowane wskazanie ograniczono do kohorty 1.
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥20%) były biegunka, zakażenia, neutropenia, zmęczenie, leukopenia, nudności, niedokrwistość i ból głowy.
Zalecana dawka początkowa abemacyklibu wynosi 150 mg dwa razy na dobę z tamoksyfenem lub inhibitorem aromatazy do ukończenia 2 lat leczenia lub do nawrotu choroby lub nieakceptowalnej toksyczności.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
