HTZ a ryzyko raka piersi
Autor: Alicja Kostecka
Data: 03.09.2019
Źródło: www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(19)31709-X/fulltext
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
| Tagi: | HTZ, rak piersi |
Menopauza jest związana z występowaniem tzw. objawów wypadowych, obejmujących m.in. zaburzenia nastroju, uderzenia gorąca, dyspareunię i suchość pochwy, a niekiedy także bóle mięśni i stawów. Ulgę może przynieść hormonalna terapia zastępcza, jednak jak każde leczenie także i to niesie za sobą skutki uboczne.
Hormonoterapia przynosi korzyści i straty. Jest skuteczna w zakresie zapobiegania osteoporozy oraz redukcji ryzyka sercowo-naczyniowego przy wczesnej menopauzie - dane literaturowe podają, że spowalnia postęp miażdżycy. Jednak zapoczątkowana później może powodować destabilizację blaszki miażdżycowej w naczyniach z zaawansowanymi zmianami miażdżycowymi; w kilku badaniach stwierdzono niekorzystny wpływ hormonoterapii na zawał sercowa i udary mózgu gdy jest stosowana u starszych kobiet.
Eksperci z Cancer Research UK and the Medical Research Council dokonali analizy danych oceniających wpływ HTZ na ryzyko wystąpienia raka piersi, łącznie z jej efektem długofalowym; włączono prace z lat 1992-2018. W tym czasie raka piersi zdiagnozowano u 108 647 kobiet po menopauzie, z czego 55 575 (51%) z nich otrzymywało wcześniej HTZ .
Każdy typ hormonoterapii, z wyjątkiem estrogenów dopochwowych, wiązał się ze zwiększonym ryzykiem raka piersi, który stale wzrastał wraz z czasem stosowania i był większy w przypadku estrogenu-progestagenu niż preparatów zawierających wyłącznie estrogen. Wśród kobiet aktualnie stosujących HTZ ryzyko było wyraźne nawet w pierwszych czterech latach stosowania (E-P RR 1,60, tylko estrogen RR 1,17) i wzrastało dwukrotnie przy czasie stosowania w zakresie 5-14 lat (E-P RR 2,08, tylko estrogen RR 1,33). Powyższa zależność okazała się znacznie silniejsza u kobiet, u których zdiagnozowano guzy z dodatnim receptorem estrogenowym. W poszczególnych grupach wiekowych (40–44, 45–49, 50–54 i 55–59 lat) ryzyko jest podobne, a jego spadek odnotowano po ukończeniu 60. roku. Po zaprzestaniu HTZ pewne nadmierne ryzyko utrzymywało się aż przez ponad 10 lat; jego wielkość zależała od czasu terapii.
Eksperci z Cancer Research UK and the Medical Research Council dokonali analizy danych oceniających wpływ HTZ na ryzyko wystąpienia raka piersi, łącznie z jej efektem długofalowym; włączono prace z lat 1992-2018. W tym czasie raka piersi zdiagnozowano u 108 647 kobiet po menopauzie, z czego 55 575 (51%) z nich otrzymywało wcześniej HTZ .
Każdy typ hormonoterapii, z wyjątkiem estrogenów dopochwowych, wiązał się ze zwiększonym ryzykiem raka piersi, który stale wzrastał wraz z czasem stosowania i był większy w przypadku estrogenu-progestagenu niż preparatów zawierających wyłącznie estrogen. Wśród kobiet aktualnie stosujących HTZ ryzyko było wyraźne nawet w pierwszych czterech latach stosowania (E-P RR 1,60, tylko estrogen RR 1,17) i wzrastało dwukrotnie przy czasie stosowania w zakresie 5-14 lat (E-P RR 2,08, tylko estrogen RR 1,33). Powyższa zależność okazała się znacznie silniejsza u kobiet, u których zdiagnozowano guzy z dodatnim receptorem estrogenowym. W poszczególnych grupach wiekowych (40–44, 45–49, 50–54 i 55–59 lat) ryzyko jest podobne, a jego spadek odnotowano po ukończeniu 60. roku. Po zaprzestaniu HTZ pewne nadmierne ryzyko utrzymywało się aż przez ponad 10 lat; jego wielkość zależała od czasu terapii.
