123RF
Komórki guza pierwotnego wątroby giną po immunoterapii przedoperacyjnej
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 02.02.2022
Źródło: Marron TU, Fiel MI, Hamon P, Fiaschi N, Kim E, Ward SC, Zhao Z et al. Neoadjuvant cemiplimab for resectable hepatocellular carcinoma: a single-arm, open-label, phase 2 trial. The Lancet Gastroenterology & Hepatology, 2022; DOI: 10.1016/S2468-1253(21)00385-X
Zespół naukowców z The Mount Sinai Hospital, pracujący pod kierownictwem dr. Thomasa Marrona, dokonał istotnego odkrycia z zakresu terapii nowotworów wątroby.
Okazało się, że komórki guza pierwotnego wątroby poddane immunoterapii przedoperacyjnej łatwo giną. Podobnie dzieje się z komórkami resztkowymi. Według danych opublikowanych w „The Lancet Gastroenterology & Hepatology” taki proces wystąpił natychmiast aż u 1/3 pacjentów, u których zastosowano tę terapię.
Rak wątrobowokomórkowy (hepatocellular carcinoma – HCC) jest jednym z szybko rozwijających się nowotworów i zarazem o wyjątkowej śmiertelności (trzecią przyczyną zgonów powiązanych z nowotworami). Często interwencja chirurgiczna jest jedyną szansą dla pacjenta na przeżycie następnych 5 lat czy nawet całkowite wyleczenie, i bardzo często do niego prowadzi. W ciągu następnych kilku lat u ponad połowy pacjentów następuje jednak nawrót związany z mikrometastazą lub pojawieniem się nowych guzów. Immunoterapia stanowi szansę na uniknięcie nawrotu. W badaniach u 21 pacjentów z nowotworem we wczesnej fazie zastosowano dwa cykle leczenia immunoterapeutykiem cemiplimab, będącym przeciwciałem anty-PD-1, w okresie przedoperacyjnym. Operacje przeprowadzono jesienią i zimą 2020 r. Skuteczność terapii oceniano na podstawie rezonansu magnetycznego, badania krwi, biopsji i badań stolca.
U ponad 30 proc. pacjentów komórki guza pierwotnego po immunoterapii weszły w stan śmierci komórkowej i guz zanikł. Taki efekt osiągnięto zwłaszcza u tych pacjentów, u których system immunologiczny działał i odpowiadał na immunoterapię, z czego wynika, że dawała ona bardzo silny bodziec do jego zwiększonego działania.
Jak stwierdzono, ginęły też komórki resztkowe, co oznacza, że szansa pacjentów na wyzdrowienie istotnie wzrosła. Terapia ta ma zostać sprawdzona także w innych typach nowotworu wątroby. Warto wspomnieć, że zespół dr. Marrona stworzył ponadto narzędzie do pomiaru działania systemu immunologicznego. Jest to The neoAdjuvant Research Group to Evaluate Therapeutics (TARGET) – platforma, która pozyskuje dane ze wszystkich badań pacjenta związanych w jakikolwiek sposób z działaniem systemu immunologicznego w trakcie terapii. Pozwala na stworzenie indywidualnego profilu takiego systemu u każdego pacjenta poddawanego terapii przeciwnowotworowej z zastosowaniem neoadiuwantu, np. cemiplimabu.
TARGET wykazał też, że terapia taka jest dopiero w stadium zaczątkowym – działanie anty-PD-1 powoduje, że tylko u części pacjentów następuje silna odpowiedź systemu immunologicznego. To oznacza, że ten immunoterapeutyk nie wystarcza, konieczne jest powiązanie go z innymi lekami w terapii kombinowanej. Terapia łączona pozwoli przejść do fazy III badań, czyli na większej grupie pacjentów. Pozytywem jest, jak twierdzą naukowcy, że jeżeli system immunologiczny w jakikolwiek sposób broni się jeszcze przed nowotworzeniem, wówczas podawanie przeciwciał anty-PD-1 daje silny i szybki efekt. Konieczne jest jednak uaktywnienie systemu immunologicznego u słabszych pacjentów, co pozwoli wyeliminować operacje onkologiczne u bardzo dużej grupy chorych na HCC.
Opracował Marek Meissner
Rak wątrobowokomórkowy (hepatocellular carcinoma – HCC) jest jednym z szybko rozwijających się nowotworów i zarazem o wyjątkowej śmiertelności (trzecią przyczyną zgonów powiązanych z nowotworami). Często interwencja chirurgiczna jest jedyną szansą dla pacjenta na przeżycie następnych 5 lat czy nawet całkowite wyleczenie, i bardzo często do niego prowadzi. W ciągu następnych kilku lat u ponad połowy pacjentów następuje jednak nawrót związany z mikrometastazą lub pojawieniem się nowych guzów. Immunoterapia stanowi szansę na uniknięcie nawrotu. W badaniach u 21 pacjentów z nowotworem we wczesnej fazie zastosowano dwa cykle leczenia immunoterapeutykiem cemiplimab, będącym przeciwciałem anty-PD-1, w okresie przedoperacyjnym. Operacje przeprowadzono jesienią i zimą 2020 r. Skuteczność terapii oceniano na podstawie rezonansu magnetycznego, badania krwi, biopsji i badań stolca.
U ponad 30 proc. pacjentów komórki guza pierwotnego po immunoterapii weszły w stan śmierci komórkowej i guz zanikł. Taki efekt osiągnięto zwłaszcza u tych pacjentów, u których system immunologiczny działał i odpowiadał na immunoterapię, z czego wynika, że dawała ona bardzo silny bodziec do jego zwiększonego działania.
Jak stwierdzono, ginęły też komórki resztkowe, co oznacza, że szansa pacjentów na wyzdrowienie istotnie wzrosła. Terapia ta ma zostać sprawdzona także w innych typach nowotworu wątroby. Warto wspomnieć, że zespół dr. Marrona stworzył ponadto narzędzie do pomiaru działania systemu immunologicznego. Jest to The neoAdjuvant Research Group to Evaluate Therapeutics (TARGET) – platforma, która pozyskuje dane ze wszystkich badań pacjenta związanych w jakikolwiek sposób z działaniem systemu immunologicznego w trakcie terapii. Pozwala na stworzenie indywidualnego profilu takiego systemu u każdego pacjenta poddawanego terapii przeciwnowotworowej z zastosowaniem neoadiuwantu, np. cemiplimabu.
TARGET wykazał też, że terapia taka jest dopiero w stadium zaczątkowym – działanie anty-PD-1 powoduje, że tylko u części pacjentów następuje silna odpowiedź systemu immunologicznego. To oznacza, że ten immunoterapeutyk nie wystarcza, konieczne jest powiązanie go z innymi lekami w terapii kombinowanej. Terapia łączona pozwoli przejść do fazy III badań, czyli na większej grupie pacjentów. Pozytywem jest, jak twierdzą naukowcy, że jeżeli system immunologiczny w jakikolwiek sposób broni się jeszcze przed nowotworzeniem, wówczas podawanie przeciwciał anty-PD-1 daje silny i szybki efekt. Konieczne jest jednak uaktywnienie systemu immunologicznego u słabszych pacjentów, co pozwoli wyeliminować operacje onkologiczne u bardzo dużej grupy chorych na HCC.
Opracował Marek Meissner
