Leczenie skojarzone naciekającego raka pęcherza moczowego (MIBC)

– Neoadjuwantową terapię stosuje się tylko u 17 proc. chorych na naciekającego raka pęcherza moczowego. To pokazuje, jak jest duża różnica miedzy wytycznymi a codzienną praktyką kliniczną – zauważa dr n. med. Katarzyna Gronostaj, z Katedry i Kliniki Urologii UJ Collegium Medicum w Krakowie. Urolog analizuje najnowsze zalecenia dotyczące leczenia skojarzonego MIBC.

Rak pęcherza moczowego należy do najczęściej występujących nowotworów u starszych osób – jest czwarty pod tym względem wśród mężczyzn i ósmy wśród kobiet. W momencie rozpoznania u około 75-85 proc. chorych nowotwór ograniczony jest do pęcherza moczowego. U pozostałych 15-25 proc. choroba jest stwierdzana w stadium z przerzutami odległymi.

Według Krajowego Rejestru Nowotworów (KRN) w 2017 roku w Polsce odnotowano 7293 nowych zachorowań i 3955 zgonów spowodowanych nowotworem złośliwym pęcherza moczowego.

Leczenie RPM obejmuje zabiegi chirurgiczne, radioterapię oraz chemioterapię miejscową i systemową. Wybór sposobu terapii zależy od stopnia zaawansowania choroby i ogólnego stanu pacjenta. W leczeniu MIBC złoty standard stanowi radykalna cystektomia, której integralną częścią jest limfadenektomia. Natomiast neoadjuwantowa chemioterapia poprawia odsetek przeżyć pięcioletnich o około 8 proc. Zgodnie z zaleceniami towarzystw naukowych lekarze powinni rozważyć ten sposób leczenia.

– Odsetek przeżyć 5-letnich po radykalnym leczeniu w tej grupie pacjentów wynosi tylko 50 proc. Neoadjuwantowa chemioterapia poprawia te wyniki. Niestety w Polsce stosowana jest zbyt rzadko w tym wskazaniu – mówi dr Katarzyna Gronostaj, która w swoim wykładzie mówi o rekomendacjach dotyczące kwalifikacji i schematach leczenia skojarzonego MIBC.



Wykład „Leczenie skojarzone chorych na naciekającego raka pęcherza moczowego (MIBC" został zaprezentowany podczas konferencji „V Konferencji Kontrowersje w Urologii i Uroonkologii" Wydawnictwa Termedia (kierownik naukowy prof. dr ha. n. med. Piotr Chłosta).